من 33 سالمه مجردم. خودم فوق لیسانس و خواهر برادرم دکترن و خارج از کشور. یک نفر اومده توی زندگیم. دیپلمه هست ولی خیلی مهربون و با احساس. شغلشم مغازه داره. ازم 1 سال کوچیکتره. یک مورد دیگه هم هست که وکیله ولی اصلا وقت نداره برای رابطه. ازم 6 ماه بزرگتره. فوق لیسانس حقوق. ولی خیلی سرش شولوغ و درگیر کاره. اولی از ایناست که خیلی وقت می ذاره و اهمیت می ده. ولی تحصیلاتش کمه. با کدوم برم جلو؟
با 33 سال میخای دوس پسر بازی کنی؟؟؟من 19 سالمه حالم بهم میخوره
هیچ کدوم
مهربونی و محبت از همه چیز مهمتره
نمیشه با مادیات سنجید ولی من دومی و انتخاب می کردم
کدومو بیشتر دوست داری؟
اولی
دومی
من آدمیم ک همیشه با احساسم تصمیم گرفتمو اکثرانم ریدم اگه من باشم اولی
ولی منطقی بخوای باشی دومی
باید ببینی اولویتت تحصیل فرد مقابلت بوده یانه؟
ارزشت بیشتر از ایناس خودتو بیچاره نکن
هیچکدوم
من بودم جفتشو نگه میداشتم ببینم کدومش حرف جدی شدن رابطه میزنه. وگرنه خودم 29 سالمه اصلا حوصله دوست پسر بازی ندارم
با اولی شاید حالت خوب باشه اما بعدا فک میکنم چون در یه سطح نیستین دچار مشکل بشی , با دومی هم حالت خوب نیس بنظرم صبر کن موقعیت بهتر
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
