یار و یاور نگرفتیم که گِرو بود سرم
تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم
شهریار♥
تا آمدم یک خط بخوانم درس را هربار...
یاد تو افتادم من و شاعر شد این خودکار
گویا جهان مصرع به مصرع شعر بارید و...
یک بیت من می‌خواندم و یک بیت هم دیوار
گاهی شدم غرق خیالت، گاه آشفتم:
من امتحان دارم، برو! دست از سرم بردار!
هی لابه لای جزوه هایم نقش می بندد...
غیر ارادی اسم تو، عاشق شدم انگار!
مشروط خواهم شد، ندارم چاره ای، اما...
منصور حلاجم، ندارم باکی از این دار!
گفتند آب و نان نخواهد شد برایت عشق؛
گفتم نخواهد شد برایم درستان هم کار!
یادت همیشه با من و بی من کجایی تو؟!
ای بی وفای بی مروت! با توام ای یار!
پایان شعرم بود و روی جزوه خوابم برد...
میخواستم یک خط بخوانم درس را این بار!
دست کسی نیست زمین گیریم
عاشق این آدم زنجیری ام
سی و یک روز درد در به دری
سی و یک هفته خودکشی کردن
سی و یک ماه خسته ام کردی
سی و یک سال طاقت آوردن
من پای بدی های خودم میمانم
من پای بدی های تو هم میمانم
میانِ ما و شما عهد در ازل رفته‌ست؛
هزار سال برآید؛ همان نخستینی!
چو صبرم از تو میسر نمیشود چه کنم؟
به خشم رفتم و باز آمدم به مسکینی...
به حکمِ آن که مرا هیچ دوست چون تو به دست؛
نیاید و تو بِه از من هزار بگزینی
تفاوتی نکند گر تُرش کنی ابرو؛
🍃هزار تلخ بگویی؛ هنوز شیرینی...🍃
سعدی
من میشناسم بویِ موهاتو
من مسخِ این جو گندمی بودم
