خیلی خوبه شنونده باشی و بخوای طرفو اروم کنی اما خیلیم سخته ، این که دوستات بیان و از مشکلاته بزرگ و کوچیکشون بگن و تو هیچ کاری ازت بر نمیاد و میدونی اونا هم مثل تو نیستن و عکس العملاشون با تو موقع مواجه با مشکل متفاوته و حرفتو قبول نکنن
ناراحت کننده اس خیلی زیاد اولاش خوشم‌میومد بیان باهم دردو دل کنن سبک بشن اما الآن دیگه وقتی پیام میدن میترسم سین نمیکنم چون دیگه طاقت ندارم احساس میکنم پا به پای اونا دارم رنج میکشم نمیتونمم بهشون جیزی بگم دوستای خوبین و منو محرمه خودشون میدونن ولی این موضوع واقعا داره روی روانم تاثیر میزاره کیا مثله منن؟ اومدم بگم خوبه که با کسی درد و دل کنید اما خواهشا پیاز داغشو زیاد نکنین اون طرف اگه روزه خوبیم داشته باشه داغون میشه
