من شونزدع سالمه؛قیافم واقعا عذابم میده. تو جمع دوستان سر شوخی بهم میگن زشتم.مامانمم حتی بهم میگه
!قبول کردم که دیگع واقعا قیافم زشته.چند وقتیه که پسر ها هم تو مجازی بهم میگن زشتم.اینو واقعا درک کردم .قبلا ها عکس های از خودمو میزاشتم.شاید باورتون نشه ولی هیچکس حتی استوی هامو هم ریپ نمی‌زد و دایرکتم خالیه خالی بود .بعد کمکم یاد گرفتم که چطوری عکسبگیرم که بهتر باشم یکم یاد گرفتم از دوربین های سلفی استفاده کنم .شاید باورتون نشه کلی دوست جدید پیدا کردم رابطم تو فضای مجازی اینقدر خوب شده بود که دیگه دلم نمی‌خواست تو دنیای واقعی باشم .ولی خو آدم از خودش که نمیتونه فرار کنه بچه های محل هنوزم میان پیام میدن میگین که اره اخلاقت خوبه ولی خیلی زشتی. باور کنید هیچ روحیه ای ندارم راست میگن خو .من تو این شونزدع سال هیچ رابطه‌ی دوستی موفقی نداشتم .الان توی این سنم هیچ دوستی ندارم .دورم شلوغه کلی همکلاسی و دوست های مجازی ولی واقعا تنهام. هیچ دلخوشی ندارم.رشتهی تحصیلم به زور بابام تجربی خوندم الان یازدهمین با این آموزشی آنلاین اصلا نه دلم به درس می‌ره نه میخونم .از همچی خستم .دیگع نمیتونم رو پاهام واستم. کل روز رو تختم تو گوشی .نه کسی بهم پیاممیده نه زنگ میزنم .شاید من فقط به بقیه پیام میدم یا زنگ میزنم.کسی دلش نمیخواد باهام عکس بگیره میرم با دوستام بیرون انگار کسره شانشونم .تروخدا کمکم کنید چی کار کنم واقعا !
