شعر

من را درون کافه با سیگار می بینی

غمگینترم از حال این لبخند تزئینی

سیگار و چایی نه فقط شعر جدیدت را

با بغض هایت روی میزی کهنه می چینی

می خندم و می خندی و یک کافه می خندد

هرچند در چشمان من شادی نمی بینی

تلخ است لبخند کسی که غصه دارد

تلخی چایی را نخواهد برد شیرینی

از عشق می گوییم و از داغی هر بوسه

با اعتقادات کمی تا قسمتی دینی

از کیچ های زندگی از بار هستی مان

از اینکه پشت پنجره باران سنگینی

می زد به گوش شهر هی سیلی و هی سیلی

زدم به هر چه شک به هر چه بد بینی

من در خیابان گریه خواهم کرد فکرت را

در خانه روی مبل داری فیلم میبینی