خسرو آواز ایران روحت شاد یادت گرامی💔
عزیزون از غم و درد جدایی؛ به چشمونم نمونده روشنایی
گرفتارم به دام غربت و درد؛ نه یار و همدمی نه آشنایی…
فلک کی بشنوه آه و فغونم؟ به هر گردش زنه آتش به جونم…
یک عمری بگذرونم با غم و درد؛ به کام دل نگرده آسمونم
نمیدونم دلم دیوونه ی کیست؟
اسیر نرگس مستونه کیست
نمیدونم دل سرگشته ما داد و بیداد داد و بیداد
کجا میگردد و در خونه ی کیست؟
مو کز سوته دلانم؛ چون ننالم… چون ننالم…
مو کز بی حاصلانم؛ چون ننالم… چون ننالم…
نشسته بلبلان با گل بنالند؛ خدای من…
مو که دور از گلانم… چون ننالم چون ننالم…
نصیب کس نوی درد دلِ مو؛ که بسیاره غم بی حاصل مو
کسی بو از غم و دردم خبردار؛ که داره مشکلی چون مشکل مو
دلی دیرم که بهبودش نمی بو؛ نصیحت می کرم سودش نمی بو
به بادش مینهم؛ نش می بره باد…
بر آتش می نهم، دودش نمی بو
بود دردِ مو و درمونم از دوست؛ بود وصل مو و هجرونم از دوست
اگه قصابم از تن واکره پوست… داد و بیداد…
جدا هرگز نگرده؛ جونم از دوست
مو آن آزرده بی خانمونم…
داد و بیداد؛ داد و بیداد…
مو آن محنت نصیب سخت جونم…
داد و بیداد داد و بیداد
مو آن سرگشته خارم در بیابون که هر بادی وزه پیشش دوونم
به صحرا بنگرم صحرا ته وینم؛ به دریا بنگرم دریا ته وینم
به هر جا بنگرم؛ کوه و در و دشت… نشان از قامتِ رعنا ته وینم
داد و بیداد؛ داد و بیداد
مو که افسرده حالم چون ننالم؟ چون ننالم…
شکسته پر و بالم… چون ننالم چون ننالم؟
همه گویند فلانی ناله کم کن…
ته آیی در خیالم… چون ننالم چون ننالم؟
به آهی گنبد خضرا بسوجم؛ فلک را جمله سر تا پا بسوجم
بسوجم ارنه کارم را بساجی…
چه فرمایی؟ بساجی یا بسوجم…
غم عشقت غم عشقت بیابون پرورم کرد…
هوای بخت بی بال و پرم کرد
به مو گفتی، صبوری کن صبوری
صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد…
محمدرضا شجریان
