بعضی وقتا به ازدواج فکر میکنم مخصوصا از اینکه بچه داشته باشم بدم نمیاد به این فکر میکنم اگه آدم ازدواج نکنه اونوقت بعد از پدرو مادرش تنها میشه تا آخر عمرو.....
ولی بعدش که خواستگار پیدا میشه برای هر کدوم یه عیب و ایرادی(به قول مامانم )پیدا میکنم یا از قیافه شون خوشم نمیاد یا از اخلاقشون یا .........
یا بچه ننه تشریف دارن یا مستبد ووعصبی به نظر میان
بعدش فکر میکنم اصلا چه معنی داره آدم بره زیر یه سقف با یه پسر غریبه؟!!!!
همزمان با خواستگارای قبلیم یه نفر الان ۲ساله که منتظرمه ولی دیشب راحت باهاش کات کردم گفتم ما به درد هم نمیخوریم چون روحیاتمون متفاوته اونم ول کن نیست همکارمه
گفتم شما عصبی به نظر میای گفت برای مردم عصبی ام وگرنه برای عشقم مطیع میشم
چرا مهر هیچکدوم به دلم ننشسته و نمیشینه؟!!!یعنی من مشکل دارم آیا؟!
