دلم داره میترکه چرا کسی به حرفام توجه نمیکنه

شما اخلاق شوهرتو بهتر میدونی.یواش یواش برو سمتش در هفته ۳شب پیشش بخواب تا کم کم به چشمش بیاد.به این امید نرو که رابطه داشته باشی فقط کنارش بخواب.قبل از خواب باهاش حرف بزن.نزار پسرات فرمون زندگی زناشویتونو بدست بگیرن.بیشتر کنلر شوهرت بشین باهاش شوخی کن.بی هوا بوسش کن.عکس العملشوو ببین

قشنگ جوابشوبده،اصلا نذار نظر بدن،بهش بگو وا خجالت بکش،تقصیر باباتونه چیزی بهتون نمیگه،این حرفا چیه میزنی،با خنده بگو تا کم کم عادی بشه،بچه ها چندسالشونه؟

خوب پس اگه بدش نمیاد خودت بیشتر پیگیر شو.به پسرات اجازه نده دخالت کنن.مامان افسرده خوبه یا مامان شادو سرزنده.به نطرم از همین امشب پیش شوهرت بخواب.نزار تصمیم بگییرن.تو خونه با شوهرت بیشتر شوخی کن بزار واسشون طبیعی بشع.ادما زود خودشونو وفق میدن به شرایط امتحان کن حتمااا

چون پسرت هم بزرگه،فعلا از کارای ساده شروع کن تا تو چشم نباشه زیعد،از این ب بعد کلا کنار شوهرت بشین،اگه چیزی گفتن،با خنده جوابشون بده،با هم تو اتاق تنها باشید ک عادی بشه براشون،اول تو روز و وقتی بچه هاهستند صدای آقات بزن بگو کارت دارم،صرفا فقط ب خاطر اینکه عادی بشه براشون،ی شب تو هفته شروع کن،بیاد اتاقت،

الان بحث مقصر پیدا کردن نیست،بچه هم نباید تو این جور مواقع نظر بده،یعنی چی بگه چرا کنار هم میشینید؟؟؟

شما هم کم کم شروع کن اول فضا رو بهتر کن صمیمیتت رو تو خونه با آقات بیشتر کن،کنارش بشین با خنده و عزیزم صحبت کن براش میوه پوست کن،این چیزای ساده باعث میشه حساسیت بچه ها کم بشه،بعدش ی شب توهفته بیاد اتاقت وقتی فضا بهتر شد و حریم خصوصی تون رو بدست آوردید

ببین عزیز،اگه کمک خواستی ما حرفا رو زدیم اگه میخوای فضا بهتر بشه شروع کن از همین حالا،

دیگه شروع نکن که مقصر شوهرته یا نه،مهم اینه حالا خواسته باشی تغییر بدی