کاری به کارِ هم نداشته باشیم.
یکی دیوانه‌ی اهل بیت است، یکی فقط احترام می‌گذارد، یکی هم اعتقادی ندارد. یکی با شرکت در مراسم مذهبی و هیئت و حرم، حالش خوب می‌شود، یکی در تنهایی، یکی هم جور دیگر!
یکی باور دارد، یکی باور ندارد.
اعتقاد، یک مسئله‌ی کاملا شخصی ست. کافیست فقط انسان باشیم، کافیست در رفتارهایمان افراط نکنیم تا اعتقادمان برای سایرین، قابل احترام باشد؛
کافیست باورهای ما موجب رنجش و آزارِ هیچ کس نشود. کمال اعتقاد ما، به نوع رفتار و گفتار خودمان وابسته است!
این روزها و این شب‌ها، مراقب حرف‌ها و رفتارهایمان باشیم، مبادا دلی برنجد و اشکی بریزد و عرش آسمان بلرزد.
حسین، برای آزادگی جنگید تا زیر بارِ ظلم و تحمیل و اجبار نرفته باشد. بیایید دیگران را اسیرِ اعتقادات و باورهای خودمان نکنیم!
هیچ آدمی برده‌ی طرز نگرش هیچ آدم دیگری نیست، انسان‌ها حق انتخاب دارند.
خوب باشیم و به جای خشونت و تعصب، انسانیت را گسترش دهیم، بدون شک، غایت تمام آیین‌ها رسیدن به کمالِ انسانی‌ست.
حواسمان باشد؛ مبادا از دین و ایمانِ ما، فقط نام و یاد و خاطره‌اش بماند!
مبادا در نهایت غرور و خودبینی، مسیر را گم کنیم!
👤نرگس صرافیان طوفان
