به نظرم بی خودترین کار دنیاست صب تا شب تک و تنها تو خونه زحمت میکشی بدون هیچ تشکر یا احساس مفید بودنی درصورتیکه اگه یه کوتاهی کوچیک بکنی کلی سرت غر زده میشه
ازش متنفرم
قبل ازدوج شاغل بودم لعنت بهم که قبول کردم دیگه سر کار نرم😔😔😔😔احساس میکنم برده م💔💔💔🥺
همسرتون از نظر مالی خوب میرسه بهتون؟
ببخشید ولی لطفا برای تاپیک آخرم گزارش بزنید
ممنونم
کل خریدای خونه با منه
اره پول میده البته پولمم تموم بشه من درخواست نمیکنم با وجود اینکه چند بار بهم گفته بگو دوست ندارم درخواست کنم یکی دوبارم تموم میشد پولم خودش میفهمید گفت تو که این پولو برا خونه خرج میکنی چه ایرادی داره گفتم دوست ندارم خوب و حتی سعی میکنم برا خودم هیچی نخرم
خیلی تلاش کردم نمیتونم
هیچوقت از هیشکی پول نگرفتم
تو خونواده مم مامانم همیشه خودش بهم میداد
اگه نمیدادن هرجور شده بود سر‌میکردم پیاده راه میرفتم هیچی نمیخریدم تا خودشون بهم بدن بعدش تو ۲۰سالگی رفتم سرکار و دیگه هیچوقت از هیشکی پول نگرفتم و کمک خرج خونه هم شده بودم ....خیلی اشتباه کردم اون حس خوبو از خودم گرفتم😔😔😔🤦♀️ الان هیچ حس خوبی ندارم همش کار تو خونه
تنها تکراری و مسخره بی هیچ حس مفید بودن یا خوب بودنی.... خیلی داره بهم سخت میگذره چند بارم گفتم به همسرم میخوام برم سر کارم میگه به کارای خونه نمیرسی اونوقت
میگم اتفاقا اونجوری پرانرژی ترم حداقل ۲نفر آدم میبینم میگه مگه من بستت نیستم 😔😔😔💔 نمیدونم چیکار کنم واقعا
قبل ازدواج ویولن میزدم
الان دست به سازم بزنم همسرم میگه این چیه ؟ ول کن این مسخره بازیارو ....
یه بار کلی گریه کردم تا قبول کرد برگردم کلاساش ولی خیلی سرخورده شدم خنگ بودم نرفتم الان هربار میگم این هفته میرم نمیرسم
علاوه بر خریدای خونه همسرمم میبرم سرکار و میرم دنبالشم🥺🥺🥺😔
به خاطر این متنفرم دیگه یه هفته ست نه شبا خواب دارم نه روزا
البته باید تو گنیس ثبت بشه کسی آهنگای ویوالدی و بتهوون و باخ‌و دوست نداشته باشه نوازندگی پرلمن رو دوست نداشته باشه🤦♀️🤦♀️🤦♀️
ببنید کسی که طعم استقلال رو چشیده و ازش لذت برده دوری ازش براش خیلی سخته
منم واقعا نمی تونم خونه دار باشم (خونه داری کار اسونی نیست ها و ارزش خودشو داره ولی مطلقا سبک زندگی برای من نیست)
شما هم خیلی اشتباه کردی پذیرفتی دیگه سر کار نری، به نظر من لااقل از دورکاری شروع کن شاید بتونی به مرور شوهرت رو راضی کنی حقتو بهت بده
یه کتاب زن بودن دکتر تونی گرنت رو خونده بودم جوگیر بودم کلی فکر کردم روش و هم اینکه یه کم از کار خسته شده بودم
دوست داشتم برم سرخونه زندگیم و بچه و ... ولی هیچ چی شبیه اون چیزی که من فکر میکردم نبود و اصلا جرات فکر کردن به آوردن بچه ایی که نمیتونی آینده ایی براش تصور کنی رو نمیتونم بکنم احساس میکنم مسئولیتش سنگینه و...
همیشه رو کارام کلی فکر میکردم که هیچوقت پشیمون نشم ولی این بارو اشتباه اومدم 😔😔😔 سرم خورده به سنگ دارم از خونریزی مغزی میمیرم
دقیقا اشتباه منا کردی بااین تفاوت ک من بچه اوردم وبیشتر توی لجن فرورفتم تابچه دستو پاگیرت نشده میشه کارای کرد وگرنه بعدش ن گول اینکه بابچه میشه رفت سره کارو نخور شوهرم منا بااین حرفا خر کرد والا هیچکی حاضر نیس ده دقیق بچمو کمکم نگه داره حتی شوهرم چ برسه برم سره کار
اوایل برا اینکه تنها نباشم خونه و حوصله م سر نره قبول کردم یه بار بود(صبح میبردمش شب میرفتن دنبالش)الان صب میره ظهر میاد عصر میره شب میاد چند بارم بهش گفتم که میشه نیام بحثو احساسی میکنه که دیگه دوسم نداری؟دیگه حوصله مو نداری؟دیگه دوست نداری بیشتر با هم باشیم؟؟هی بخوان اسنپ بگیرم خسته میشم به اندازه کافی سرکار خسته میشم دلت میاد؟و هزار و یک بهونه
