عشق و اختلاف فرهنگی

سخته

ن بنظرم حتی دوتا شهر هم اختلاف فرهنگیشون زیاده مث خودم و همسرم

من خودم تو روستا زندگی میکنم و دوست پسرم شهر بزرگ

ولی ب مراتب امکانات رفاهی من بیشتر بوده، همیشه حمایت خانواده بیشتر بوده، وضعیت مالی بهتره ، تربیت خانوادگی ما هم بهتره ، حتی نظام خانوادگی ما هم از مال اونا بهتره  

با تشابه فرهنگی ازدواج کن 

من و همسر تو یه شهر ولی اختلاف فرهنگی. پدرم در اومد

نمیشه، سخته، زندگی واقعی با فیلم و رمان فرق داره، نمیشه عشق نون و آب نمیشه، عشق جای تفاهم رو نمیگیره تحمل این همه تفاوت عشق رو به  نفرت تبدیل میکنه

من ازدواج دختر شهری و روستایی دیدم مشکل خاصی ندارن البته اون روستا اطراف تهرانه،شاید روستاهای نقاط دیگه کشور فرهنگهای خاص داشته باشن که کسی نتونه با اون فرهنگها خودشو وفق بده

عشق که نمیتونه جای اختلاف فرهنگی رو پر کنه.اما من اینطوریم.خودم شهر بزرگ شدم.اما همسرم روستا.الانم تو شهر زندگی میکنیم.همسرم تحصیل کردست و خیلی تو جامعه بوده.با خودش مشکل ندارم.اما خونوادش..

دیوونم کردن.اوایل که کارم فقط گریه بود..شوهرمم همش میگه تو با فرهنگی تو تحصیل کرده ای ولشون کن بهشون اهمیت نده.اما نمیشه واقعا..

راهمون دوره به خاطر همون خیلی کم میبینیم همو نهایت ماهی یه بار.بجز اون زندگی خودمون خوبه راَضیم خدارو شکر

قطعاشكست ميخورن

آفرین

مشکل اصلی خانواده است. و ازدواج در ایران ازدواج با خانواده است.

پسر هم وقتی وابسته عاطفی است. بخانوادش مشکل سازه. کلا مشکله. نکنید این کار رو

بستگی به تربیت و فرهنگ خانواده داره. شهر و روستا خیلی مهم نیست. مگر روستا یا شهری که فرهنگ و رسوم خیلی خاص خودشون رو داشته باشند

برای همین میگم نمیشه واسه کسی یه نسخه پیچید 

طرفتو کامل بشناس ما ترکیم دوست پسرم فارس یعنی ما حتی از این لحاظ هم اصلا مشکلی نداشتیم 

فقط خانواده ی من خیلی ب بنیان خانواده اهمیت میدن احترام پدر و مادر خیلیی واجبه ولی تو خانواده دوست پسرم یکم این مسئله سسته وگرنه هیچ مشکل دیگه ای نداشتیم تا الان اصلاا

بیشتر توضیح میدی اختلاف فرهنگی باعث بروز چه مشکلاتی شده مثلا؟

به عنوان کسی‌که تجربه داره میگم اختلاف فرهنگی هیچ وقت حل نمیشه فقط عمرتون تباه میشه