تازه داشتم تاپیک کراش های خنده دار دوره نوجوونی رو میخوندم که جز پربازدید هاست .یادم اومد منم چقدر دنبال اینا بودم بازیگر تا فوتبالیست واقعا چرا یادمه عاشق فوتبالییت ها بودم اخه اینا مگه میومدن منو بگیرن . یا اصلا کلامدل عاشق شدنمون انگار فرق داشت خیییلی ساده بی تجربه بودیم یکی از بچه های کلاسمون دوست پسرش دوم دبیرستان بود حالا این فکر ازدواج با این بود . یا یادمهبچه های کلاسمون 13 یا14 ساله بودن به فکر ازدواج بودن.
اونموقع قیافه خیلی برام مهم بود اصلا بازار میرفتم عاشق همه پسرا میشدم اما الان فقط اخلاق و اعتقادات فرد برام مهمه اصلا حالت های خودمو اونموقع درک نمیکردم شاید دانشگاه رفتن و اجتماعی شدن منو درست کرد .
