تقریبا پسر دومم ۵۰ روزشه..از وقتی فهمیدم پسره حال و روزم کلا بهم ریخته انگیزه زندگی ندارم.سر پسر اولم هم خیلی ناراحت بودم که دختر نشد.برای بارداری دومم دکتر نرفتم و خودم سعی کردم موارد رو رعایت کنم..واقعا احمق بودم.الان عاشق پسر دومم هستم اما اصلا نتونستم با این قضیه کنار بیام.اصلا هم نمیتونم به بارداری سوم فکر کنم چون هم فکر میکنم ۳تا بچه توی شرایط الان خوب نیست.هم از لحاظ عرف پسندیده نیست هم وضعیت اقتصاد و آینده بچه.واقعا نمیتونم با ۳تا بچه کسی چیزی بگه ساکت باشم یا بعدش خودخوری نکنم...از لحاظ معیشت هم تامین دوتا خیلی راحت تره تا سه تا
خودم خواهر نداشتم..باورم نمیشه دختری ندارم موهاشو ببافم لباس جینگولی تنش کنم..دلسوزم باشه نگرانم باشه...
خیلی غمگینم
