لطفا به این حکایت تاریخی توجه کنید: معاویه به کمک دستیار دسیسه گرش عمروعاص تصمیم گرفتن تا از محبوبیت حضرت علی (ع) نزد کودکان شیعه بکاهند. نقشه های گوناگونی را مرور کردند تا این که به پیشنهاد عمروعاص قرار شد تعدادی بزغاله تهیه و از طرف معاویه به این کودکان هدیه بدهند.و بعد از مدتی که کودکان با این بزغاله ها انس گرفتند، آن ها را دزدیده و تقصیر آن را گردن حضرت امیر علیه السلام بگذارند. در دنیای ما هم به شیوه ی دیگری این حکایت در حال تکرار شدن است. دشمن اول تصمیم می گیرد بازی های جذاب رایانه ای، خدمات اینترنتی و مانند آن را رایگان در اختیارمان بگذارد و بعد از مدتی به بهانه تحریم، همه آن ها را از کاربران پروپا قرص ایرانی می گیرد و محرومشان می کند. به نظر شما این دو حکایت شبیه هم نیستند؟ نوجوان ایرانی وقتی دلیل محروم شدن از بازی مورد علاقه خود را به نظام و سیاست های آن مرتبط بداند، چه واکنش عاطفی از خود بروز خواهد داد؟ این گونه حقه های حرفه ای شاید به نظر ساده یا پیش پا افتاده به نظر برسد ولی نه ساده است و نه بدون سابقه.بلکه شگردهایی است که دشمن در "جنگ نرم" از آن ها بیشترین بهره برداری را میکند. " فرزندان خود را از آسیب ها و حیله ها با خبر کنیم. "
اللهم احفظ قائدنا و سیدنا و مولانا و مرجعنا امام خامنه ای🌸 دستمو بگیر نزار اشتباه برم جز در خونت تو بگو کجا برم، بی قرارتم ای همه قرار من، تو بی کسی هام عشق تو تبار من. 🌸 🌸 🌸 چه چیزی تو عمقه چشاته که من یک نگاهه تو رو به یه دنیا نمیدم، که بعد از تماشای چشمای تو از زمینو زمان عاشقانه بریدم...اومدی تا بره فصل دیوونگی ،شدی آرامش کل این زندگی، با تو هر ثانیه عاشقانست برام، آرزوهامو از کی به جز تو بخوام 🌸🌸🌸