از وقتی درسم تموم شده و از قبل از عقد شاغل بودم و الان 10 ساله شاغلم تمام وقت.
شغلم خوبه و درآمدشم بد نیس اما خیلی خسته و فرسوده شدم دو تا بچه دارم یکی 5 سال و نیمه یکی 1 ساله اما حسرت دارم این که بتونم خودم بزرگشون کنم لحظه لحظه بزرگ شدنشون رو ببینم و یه بارم تا هر ساعتی دلم خواست بخابم، یه باشگاه برم یه بیرون با بچه هام قدم بزنم بدون استرس بارها خواستم ترک شغل کنم اما نیاز مالی داریم و میترسم از آینده
معمولا وقتی میرسم خسته شدم و واقعا کیفیت زمانی که با بچه هام میگذرونم کمه دخترم دلش میخاد با هم کارای هنری کنیم نون بپزیم و یه سری از این مدل کارا اما من کلا پس میفتم خیلی ساله که جرات ندارم کارمو ول کنم و این حسرتا هم داره دیوونم میکنه
البته وقتی با بعضی خانومای خونه دار حرف میزنم همش میگن نه شغلتو ول نکن ما دنبال کاریم و اینا اما من لذتی از زندگی واقعا نمیبرم نمیدونم شایدم خونه بودن هم لذت بخش نباشه اما روحم خیلی خستس
خانومای شاغل شما هم بیاین دگ چرا کسی حرفی نمیزنه
