نمیدونم چیکار کنم. بخدا اطرافیان دایم ازم تعریف میکنن خوشبحالت هیکلت فلانه پوستت فلانه کارت فلانه مرتبی ولی از درون خرابم و همش میگم اینا الکی میگن خودم از خودم خسته ام با اینکه از نظر دیگران خیلی ادم موفقی بودم و همه حسرت داشته های منو میخورند ولی خودم هرگز حس موفقیت ندارم همش انگار یک چیزی کم دارم و نمیدونم چیه بقول سهیل رضایی ارزش های بیرونی را خوب ساختم و بهشون رسیدم ولی درونم آرامش ندارم و میدونم ازدواج کنم با این روحیه همسر داری را هم به گند میکشونم از بس اعتماد بنفس و عزت نفسم پایینه. تو همه کارام به خودم گیر میدم همش فکر میکنم دیگران خیلی بهتر از من هستن
میدونید باید رفت پیش یک مشاور خوب. یکی بود تو تلگرام خانم بود خوب بود ولی حیف من ادامه ندادم. اون ریشه یابی کرد گفتش عزت نفست بشدت پایینه و زنانگیت صفر هست و همیشه سعی کردی مثل مرد باشی و به هدفات برسی به هر قیمتی شده ولی این وسط خودت را فراموش کردی. دو سه جلسه من باهاش حرف زدم خ خوب بود ولی دوست دارم یک جا حضوری برم
حست رو دقیق میفهمم.ی جورایی مثل همیم
من ک فک کنم افسردگی گرفتم.بعضی وقتا اینقد تو خودمم ک دعوام میکنن میگن این چ وضعشه.چرا دپرسی.ب داشته هات فک کن و ....
ولی دست خودم نیست.هر چی خودم رو میزنم ب بیخیالی.اخرش فایده نداره.اینده نامعلوم و نیاز ب ی همدم و ....
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
30 ثانیه پیش
30 ثانیه پیش
31 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
