۱۵ سالشه
پسره
درس خونه و شاگرد اول کلاسشونه
به شدددددت به مامانش میچسبه تا مامانش یه دو ساعت میره خونه ی باباش هی ی ی زنگ میزنه ماماااان کی میای شلوارم کجاست کی بخوابم کی بیدار شم بیدارم میکنی ساعت فلان غذا چی بخورم وقتی تو جمع هست درست مثل یه زنبور که آروم دور عسل وز وز میکنه و رو مخه دور مامانش نق نق میکنه ماماااان من درس دارم ماماااان اینجا شلوغه ماماااان بریم ماماااان من گرسنمه ماماااان فلان چیزو میدی من بخورم ماماااان کوفت مامااااان زهر مار....ریز ریز هی گوش مامانش میخونه....من امشب با شوهرم حرف میزدم در مورد تربیت بچه بعد شوهرم اینو به عنوان الگوی تربیت پیشنهاد کرد من به شدت مخالفت کردم چون به نظرم اومد یه بچه ی باهوش و مستقل واقعی اینقدرررر اهل وابستگی و نق زدن و...نیست و کاملا از بچگی میشه بهش تکیه کرد(نمیدونم میدونین چیه منظورم از تکیه؟یعنی میشه بهش اعتماد کرد)
