من خودم تو تجربه زندگی گذشتم کلا از آدم حساب کردن خانواده شوهر پشیمون هستم
از اینکه از حرفاشون به شدت به هم میریختم
از رفتارای نسنجیدشون از بی فرهنگی و نفهمیشون رنج میبردم و رفتارم در مواجهه باشون این بود که میخواستم باهاشون مقابله کنم و اصلاحشون کنم
که به نظرم اشتباه بود رفتارم
چون گاو را اگر از طویله هم دربیاری ببری بذاریش تو قصر بازم گاوه!
سعی میکنم از خودم درنیام که هیچوقت پشیمون نشم.حدو نگه میدارم
هیچی بهشون رو دادم هر کاری خواستن کردم که باب میلشون باشم ولی الان دیگه ن ب یه ورم حسابشون نمیکنم
بابت اعتمادم و درد دل کردنام.
از ارتباط زیادی که داشتم
از اینکه زیاد میرفتم خونشون
من از اول شماره تلفن هيچ کودومشون نداشتم چ رسمي بودم باشون ،، يه دفعه شل کردم که الان دارم روزي 4 تا قرص برا همون يه دفعه و ارامشم ميخورم
قهری الان باهاشون ؟
فقططططط باید باهاشون رسمی بود همین
مث خونواده خودم نگاشون میکردم.
بهشون خیلییی بها دادم.
در مقابل تک تک کاراشون سکوت کردم.
هیچوقت تو زندگی جدیدم دیگه ازین اشتباها نمیکنم
اینکه کارهای بیشعورانشون برام مهم بود و خودمو زجر می دادم و زندگیمو به دعوا و تلخی می کشوندم .الانم بعضی کاراشون حرصم میده ولی نه به غلظت قبل.
ميدونيد من با خيلي ادمها رو نميدم ، که بخاد صميمي بشه ، فقط يه دفعه از سر تنهايي بود خيلي خيلي خيلي اشتباه کردم
