من مادر یک فرشته آسمونی ام پسرم رو توی ۳۹ هفته از دست دادم
نمیدونم الان کسی هست یا استاتر میبینه یا ن. منم یکماهع که این اتفاق برام افتاده منم دقیقا تو ۳۴ هفتگی بند ناف دختر قشنگم ۲بار پیچیده بود و یک گره هم خورده بود ک باعث خفگی شده بود منم دخترمو دیدم تو این روزا دیگه باید ب دنیا میومد . خیلی وقتا باهاش هنوز حرف میزنم دلم تنگ میشه براش واقعا نمیدونم چ کنم-
[QUOTE=33587966]عزیز گلم ، دخملی فرشته ات دم در بهشت منتظرته و مطمئن باش که آن
سلام دوستان خوبم
پنج سال پیش بود که پسرم ۲۷ هفته به دنیا اومد و ۹ روز ماند و رفت! البته بگم که من یک دختر داشتم که منتظر داداش کوچولوش بود!
بعد از مدتها انتظار خدا دوتا بچه بهم داد،یک پسر و یک دختر دیگه! حالا سه تا بچه دارم! میخوام بگم بهتون روزهای خوش در راهند! خودتون را تقویت کنید و آماده به آغوش کشیدن نی نی های بعدی باشید! فرشته تون هم همه جا با شماست و هر وقت هر آرزویی داشته باشید برآورده می کنه براتون! من کلا در این پنج ساله به کلی عوض شدم حتی تا این حد که بچه حتما نباید در بطن آدم رشد کنه و در قلب باید رشد کنه و از این حرفها! اگر دیگر نمی توانستم بچه به دنیا بیاورم حتما به سرپرستی می گرفتم! شاید بگید از اون روزها دور شدم و دلم خوشه اما از زبان یک استاد خودشناسی شنیدم که غمهاتون را اینقدر شخصی نکنید! همه ی بچه های دنیا بچه ی شما هستند! می توانید با محبت به دیگران،به بچه های دیگر غمتون را کمتر کنید! فرشته های ما جای خوبی رفته اند،بدون شک! خیلی حرف دارم که اگر وروجکهام بگذارند میام باهاتون درمیان می گذارم!
سلام دوستان خوبم
پنج سال پیش بود که پسرم ۲۷ هفته به دنیا اومد و ۹ روز ماند و رفت! البته بگم که من یک دختر داشتم که منتظر داداش کوچولوش بود!
بعد از مدتها انتظار خدا دوتا بچه بهم داد،یک پسر و یک دختر دیگه! حالا سه تا بچه دارم! میخوام بگم بهتون روزهای خوش در راهند! خودتون را تقویت کنید و آماده به آغوش کشیدن نی نی های بعدی باشید! فرشته تون هم همه جا با شماست و هر وقت هر آرزویی داشته باشید برآورده می کنه براتون! من کلا در این پنج ساله به کلی عوض شدم حتی تا این حد که بچه حتما نباید در بطن آدم رشد کنه و در قلب باید رشد کنه و از این حرفها! اگر دیگر نمی توانستم بچه به دنیا بیاورم حتما به سرپرستی می گرفتم! شاید بگید از اون روزها دور شدم و دلم خوشه اما از زبان یک استاد خودشناسی شنیدم که غمهاتون را اینقدر شخصی نکنید! همه ی بچه های دنیا بچه ی شما هستند! می توانید با محبت به دیگران،به بچه های دیگر غمتون را کمتر کنید! فرشته های ما جای خوبی رفته اند،بدون شک! خیلی حرف دارم که اگر وروجکهام بگذارند میام باهاتون درمیان می گذارم!
دو روزه که پسرمو تو ۲۵ هفته به علت ایست قلبی از دست دادم اصلا نمیدونم چی شد که یهو قلبش ایستاد داغونم
من ۲۱سالمه بارداری اول دوقلو دختر وپسر تو هفته ۲۲به دلیل کوتاه بودن طول سرویکس فرشته هام پر کشیدن ۲۲آبان ۱۴۰۰بود فعلا همه اصلا به بچه دار شدن فکر نمیکنم
ولی خب امیدم به خداست میدونم خیلی هوامو داره
بچه های زیادی در حسرت مامان گفتن بزرگ می شوند آن هم وقتی ما فقط و فقط می خواهیم بچه ی خودمان را به دنیا بیاوریم!! چه خوب است اگر برای ما امکان بچه دار شدن نیست یا با ریسک فراوان همراه هست بچه ای را به سرپرستی بگیریم! باور کنید همه ی بچه ها مانند همند و از طرف خدا آمده اند! مادر شدن یعنی کسی تو را مادر خود بداند،همین کافی ست!
گفته بودم بیشتر خواهم گفت!
خداوند در همان تاریخی که پسرم را از دست دادم و روز تولدم بود دوباره پسرم را برگرداند!
یادمه وقتی از دستش دادم به خدا گفتم خوب کادویی بهم دادی!
خدا دلش طاقت نیاورد از حرفم و در سالگردش چند سال بعد او را دوباره هدیه داد!
با ایمان از خدا بخواهید و باور داشته باشید تا به دست بیاورید!
و من حتی با خودم عهد کرده بودم پسرم را دوباره به دست بیاورم حتی شده با سرپرستی!
الان هم که پسرم کنارم خوابیده باز هم اگر امکانش باشه فرزند یا فرزندانی را به سرپرستی قبول خواهم کرد و شک ندارم فرقی با فرزند خودم ندارد!
من دوستانی دارم که حتی موجودات دیگر به جز انسان را به سرپرستی گرفته اند و خوشحالند!
عشق دادن به دیگران چه انسان و چه حیوان زیباست!
سلام نمیدونم کسی دیگه به این تایپک میاد یا نه. ..منم اسفند 1400 دخترمو توی 39 هفته از دست دادم
