سلام دوستان عزیزم!
من هم زمانی پسرمو از دست دادم و الان دو تا دختر ناز دارم!
این دوران می گذره!
اینقدر بچه ها شیطونی می کنند که آدم یادش می ره!
من حتی تصمیم دارم به جای بچه از دست رفته م بچه هایی را به سرپرستی بگیرم!
و حتی الان می گم کاش اون زمانی که در غم از دست رفتن بچه م هدر کردم فرزندی که اون هم در جست جوی مادری بود در آغوش می گرفتم!
بچه نباید حتما بچه بیولوژیکی خود آدم باشد!
بچه باید در قلب آدم رشد کند نه در شکم آدم!
شاید این شعار به نظر برسد اما وقتی آدم حس مادری را چشید می تواند مادر همه ی موجودات باشد حتی یک گربه ی کوچک!