مامان منم تا حدود زیادی اینجوریه...ولی خب من بچه ندارم..مثلاً اگر بهش بگم مهمون داشتم غذام خوشمزه شده بود میگه چه جوری درست کردی بعد که بگم کلی ایراد ازش میگیره...میگه آش رشته های تو خوشمزه نیست...خونه یکی از دوستام آش خوردم فقط اسفناج ورشته بود دخترش درست کرده بود عالییییی...جلوی همسرم بهم گفت تو که چشم رنگی دوست داشتی این که سبزه اس😫😫😫 یکبار که همسرم بهم یک محبت کوچولو کرد جلوی مامانم آدم رو کشید مامانم گفت خوبه که زن به شوهرش سر باشه ها....البته مامانم جدا شده و روزایی که من از دستش گریه میکردم و سخت سعی میکردم بهش بفهمونم دستپختم خوبه همسرم گفت مامانت فکر میکنه تنها چیزی که داره الان تجربه و مهارتش تو آشپزیه اینو ازش نگیر بهش بگو دستپختم خوب شده بود همه گفتن ولی خورشت مامانت یک چیز دیگه ایه...اینا رو که گفتم کمی گاردش رو باز کرده و مهربونتر شده
مثلا میخواستم خونمو کاغذ دیواری کنم مامانم خونه یکی از همون فامبلامون که دایم منو مقایسه میکنه باهاش یه کاغد کوفتی دیده هی میگه اون رنگی کن اخه چراانقد حسودی مادر ....
من بارها فکر میکردم حسود نیست اما از بس هر کسی هر کاری کرد هی به من گفت تو هم کن باور شد حسوده
یبار بهش گفتم مامان من خسود نیستم ک هکاری که کسی کرده رو انجام بدم بهم گفت اگر حسود بودی اوضاع زندگیت این نبود
خوب بگو مامانم ندارم از کجا بیارم
بگو خوبه مادرشوهرم نشدی
بگو مامان جون لباس بچه رو پدرومادرش انتخاب میکنن،بچه باید به سلیقه پدر و مادرش بزرگ شه
بعدم نگو زورمون نمیرسه و اینا،اصلا خودتو دست کم نگیر،بگو میتونیم گرونترینا رو بخریم واسش ولی نمیخوایم،طور دیگه ای برنامه ریزی کردیم
