من چیکار کنم با این بچم. از دستش خستع شدم دیگه

بچه ها خیلی زرنگن اتفافا میفهمه تو ناراحت میشی ولی درک اینو نداره بد بودنه یه چیز یعنی انجامش نباید داد یا اگرم لج میکنه چون میدونه فقط اینطوری به خواسته ش میرسه

هی خواهر نگم برات 

الان با اعصابی داغون دراز کشیدم 

بچه داری کار سختیه واقعا

تازه دارم شام میخورم 

خوب چرا میذاری بره جلو درش وقتی میدونی چطوری با بچه رفتار میکنه

من گاهی ازبس داد میزنم صدام میگیره 

ولی بعد ک میخوابه دلم براش ضعف میره 

بچه ها خیلی بی پناه و معصومن 

نه بابا برای چی بچه رو بیش فعال میدونین به قول یه خانمی میگفت بچه رو انداختیم تو چهار دیواری قد آدم بزرگ ازش انتظار داریم دوتا چیزو که میزنه میشکونه میگیم بیش فعال

باید طرز برخورد با بچه هارو یاد گرفت

سلام پرنسسh من خیلی اتفاقی تاپیکتو دیدم و تا آخرش خوندم من مطمئنم یه جایی تو یه اتفاقی یا یک حرفی به دخترتون زده شده که دخترتون خیلی ناراحت شده و هی خواسته که اون کارو تکرار نکنه ولی بازم توی این ندت که خواسته اون کار رو ترک کنه باز یه سرزنشی این وسط شده که توی تکرار افتاده و به خاطر همین لج میکنه هر چند که خودتون میگین بعد خرابکاری میاد میگه مامان ببخشید این یعنی خودش همه چیرو میدونه ولی یه فکری هستش که اذیتش میکنه

راه حلش فقط اینه که مثلا هفته ی اول هر وقت خرابکاری یا اذیت کرد بهش بگین مثلا عزیزم وقتی این کارو میکنی این نتایج رو در پی داره و با مهربونی و آرومی قانعش کنید که دفعه بعد هر وقت خواست اون کارو کنه این نتایج رو به یادش بیاره شاید بعد گفتنتون فراموش کرد که میدونم اولاش سخته خب سخته که از این همه عادت هاش کنار بیاد ولی میازمند تکرار و مهربونیه

مطمئن باشین اگه مشکلش ریشه در اون چیزی داره که من گفتم خوب میشه فقط صبوری میخواد پسرخاله ی من کمی شبیه دخترتون بود که با این روش و اینکه خالم دیگه بعد چند بار تکرار دیگه تاکید نکرد به حال خودش ول کرد و الان خیلی گل پسره البته بزرگ شده کلاس سومه

اینایی رو که میگی دقیقا پسر منم همینطوره واقعا شیطونه

ولی من واقعا به اینکارای بچه نمیگم اذیت کردن

بچه انرژیش زیاده شیطونی و بازی میکنه دیگه

تعجب کردم گفتی بچه ها میشینن پیش مامانشون 

والا کم پیدا میشه بچه ای که اروم بشینه یه جا

طبیعت بچه سالم شیطنت و بازیه 

من فقط دلم واسشون میسوزه که تفریحشون کمه و ما هم هی بکن نکن بهشون میگیم

طفلیا

من فقط وقتی لجبازی یا نق الکی میکنه عصبی میشم نه شیطنت طبیعی بچگانه

از دستم فرار میکنه پسرم اونم طبقه بالاست دلم برای بچمم میسوزه همش حبسه تو خونه الان گاهی ازش میپرسم بریم بیرون بریم خونه خاله میگه نه میگم خونه بمونین میگه اره اونم عادت کرده

از خدا بخواه صبرتو زیاد کنه والعصر زیاد بخون خودم تاثیرشو دیدم که میگم

خوب بچتون حتما نباید ببری خونه کسی اولا تو خونه سرگرمش کن.دومااا ببر کلاسی باشگاهی بنویس انرژیش تخلیه بشه.بعد سینمایی پارکی ببرش بیرون در هفته یکی دو روز که هم تنوع بشه هم روحیه اش عوض بشه.