خانمها من از سن ۸سالگی نقااشی در سطح حرفه ای میکردم(رنگ و روغن،مداد رنگ،پاستل گچ و روغنی)
به دلایلی ۱۵ساله که دست به نقاشی نبردم
الان بازم میخوام ادامه بدم و قصد خرید وسایل نقاشی و دارم مخصوصا تکنیک مداد رنگ
ازونجایی که قیمت وسایل نقاشی خیلی بالا رفته(مداد رنگ فابرکاستل پلی کروم الان حدود چهار ملیونه ۱۲۰رنگش و وسایل دیگه...)به نظرتون بازم میتونم کار کنم؟یعنی یادم نرفته؟منظورم تکنیک هایت،مداد رنگ،رنگ و روغن و ...
هزینه کنم با پشیمون میشم؟؟
ممنون میشم هم فکری کنید باهام❤️
نقاشي يه مهارته كه فراموشت نميشه مثل دوخرخه سواري
من بعد ٢٠ سال سوار شدم فقط ٥ دقيقه گيج زدم بعد سريع اوكي شد
مطمئن باش ميتوني
چقدر شرایطت مثل منه😭😔انگار داستان منو گفتی😭
من رنگ روغن كار ميكنم عزيزم يادت نميره اولش كندي كم كم همه چي يادت مياد و روي دور ميفتي
بخدا جدی و راست میگم عزیزم بدون هنر و نقاشی افسرده شدم.منم انگار قهر کردم با خودم.چون یکم مانع داشتم و از نقاشی دور موندم.خیییلییی شبیه منه شرایطت عزیزم. بخدا عشق و زندگیم نقاشی بود که ازم گرفتن.دلخوشیم بود...تو ذوقم زدن.حالا شوهر منم میگه ادامه بده و دقیقا اونم کارهای قبل ازدواجم و سالهای پیش رو که دید تعجب کرد و گفت چرا نگفتی در این حد قوی بوده کارت و چرا رهاش کردی؟!خیلی تعجب کرد و گفت کسی در این حد بوده باشه نقاشیش و دیگه ادامه نده؟!خیلی حیف بوده که رها کردی...
عزیزمممممممم😔
درکت میکنم،چه جالب که مثل همه شرایطمون
عزیزم بنظرم باید یجایی تمومش کنیم،منم میخوام تمام مشکلات و پشت سرم بزارم و دوباره از جام بلند بشم،ادامه بدم حداقل برای دل خودم،شاید حال روحیم بهتر شد چون کاری که توش توانایی دارم میخوام انجام بدم،قطعا خبرهای خوبی در راهه...
تو هم با خودت کنار بیا و دوباره شروع کن،واقعا حیفه،سخته ولی باید از یجایی شرروع کنیم
کاملا درکت میکنم،بخوای برا کسی که تجربه نکرده این موضوع رو تعریف کنی شاید خنده دار باشه براشون ولی من اینارو با تمام وجودم حس کردم و میفهمم
مهم نیست که چی گذشته و چرا ما اینجوری شده،مهم الانه..
بیا باهم شروعش کنیم،خدا هم کمکمون میکنه که باز خودمون و پیدا کنیم مثل قبل،شک نکن
ممنونم عزیزدلم از درک بالایی که داری.واقعا کسی حرفم رو نمیفهمید و درک نمیکرد.فقط شما و همسرم حد ناراحتیمو ازین قضیه درک کردید.ممنون که انقدر فهمیده و مهربونی.
من آرزو داشتم شروعش کنم دوباره ولی باردار شدم متاسفانه و دست و بالم بسته ست دقییقا خودمو گم کردم.از خود واقعیم فاصله گرفتم و مجبورم کردن جوری باشم که دوست ندارم.دارم نقش بازی میکنم انگار
عزیزه دلممممم
از کارای کوچیک شروع کن که هم دستت باز بشه هم اذیت نشی،ایشاله کوچولوت و زودی بغل میگیری و شرایط جسمی و روحیت اوکی میشه و دوباره برمیگردی به اون روزا
برای شروع هیچ وقت دیر نیست خودت و سرزنش نکن
امیدوارم کلی اتفاق خوب تو وقت مناسبش برات پیش بیاد و به این روزا بخندی فقط❤️😘
