خیلی دلم گرفته از تنهایی

پسرم یک سالشه و تو بیمارستان بستریه. هر روز ساعت ملاقات همه بچه ها فامیلاشون میان دیدنشون. اما من هیچ کسی جز شوهرم نیومده. خودم فقط مادر و خواهرم هستن که مواظب دخترم هستن و نمیتونن بیان اما از طرف شوهرم هیچ کسی به روی خودش نیاورده. وقتی خودشون کاری دارن یا مشکلی همیشه اولین نفر باید ما حل کنیم اما امروز جاریم تازه بعد 3 روز زنگ زده احوالپرسی. حتی پدربزرگشم به روی خودش نمیاره بیاد عیادت بچه. 

اینجا همه پدر بزرگها از صبح میان برای نوه هاشون کادو میارن مال من زنگم به زور زدن 

اینقدر بی محبتی میکنن که از همشون متنفرم

فقط به عنوان بانک آدم رو میبینن😭😭😭😭😭😭😭