قبول دارم که خیلی زحمتمون رو کشیده و تو سالهایی که پدرم نبوده خودش تک و تنها بار زندگی رو بدوش کشیده اما حدود ده ساله که افسردگی گرفته و برای اینکه حال بدش رو خوب کنه رفت کلاسهای قرآنی اما بهتر که نشد متاسفانه خیلیی خشک مذهی و متعصب هم شده.طوریکه با همه فامیل و آشنا حتی خواهرم بخاطر بداخلاقی و تعصبش قطع رابطه کرده.با پدرم هم رابطه خوبی ندارن.فقط دارن همدیگرو تحمل میکنن.خیلی بدبین شده.چند روز پیش بهم گفت خدایی نکرده اگر دخترت مثل خودت بشه چی؟ دلم گرفت.مگه من چکار کردم.تیپ ساده ای هم دارم.همیشه بجام تصمیم گرفته اما مدتیه نمیذارم بجام تصمیم بگیره ناراحته و میگه خودسر شدی.هم خودم و هم شوهرم سعی کردیم باهاش صحبت کنیم انقدر به همه چیز گیر نده سعی کردیم متوجه اشتباهاتش بشه اما نشد.میگم بریم دکتر میگه مشکل از شماس.الانم یک هفته پیش گفت نیا فعلا میخوام تنها باشم هنوزم نه زنگ زده نه اومده.امروز قرار بود بریم اما اصلا زنگ نزد که بیا منم نرفتم.فقط هرازگاهی پیام میده میگه عکسای دخترت رو بفرست دلتنگشم
بخدا دیگه کم اوردم از حرفاش و کاراش
