من اینطور آدمی نبودم.نمی دونم چم شده پر از کینه و تنفرم.خیلی خاستگار داشتم به خدا اغراق نمی کنم روزی نبود که برام خاستگار نیاد اما....آخرشم اشتباه کردم یه خانواده ای را انتخاب کردم که فرسنگ ها با من و احساساتم فاصله دارن.هیچ محبتی ازشون ندیدم یعنی آرزوهامو سوزوندن.چه تو عقد چه تازه عروس که بودم چه موقع زایمان با بی تفاوتی و طلبکار بودنشون نابودم کردن وقتی زایمان کردم تو بیمارستان فقط پدر و مادر و فامیل های خودم اومدن بالا سرم بچم که اصلا خونواده پدرشو نمی شناسه از بس مغرور و بی عاطفه هستن اما شوهرم همش جانب دار اوناست از جون من و بچم می زنه می بره برای اونا.خانوادم حق ندارن پاشونو خونم بذارن از بس که شوهرم خشک و بداخلاقه.خالم و همه ی بچه هاش موقع زایمانم اومدن بیمارستان دختر خالم تا صبح بالاسرم بود چقدر بهم خدمت کردن حالا عمل سختی کرده چند هفتست به شوهرم میگم بیا بریم ملاقاتش نمیاد.امروز گفتم بریم گفت فلان روز می خوام مامانمو ببرم فرودگاه بره مشهد شما هم سر راه می برم اونجا.آتیش گرفتم بغض داره خفم می کنه. مادرشوهری که انقدر به خاطرش افسرده شدم داره راحت میره مسافرت شوهرم هر هفته براش کیسه کیسه خوار وبار می بره.به خاطر من حاضر نیست از کارش بزنه اما به خاطر مادرش می خواد یه روز مرخصی بگیره و خانومو برسونه فرودگاه
خدا به دلم صبر بده من اینجوری نبودم ببینید یه خانواده ی بی عاطفه با دلم چه کردن.شدم پر از غصه و نفرت😢😢😢😭😭😭😭😭😭
