بعدا خوشم میاد؟

مثلا چیشون ؟

عزیزم شما الان نمیتونی بگی شاید این ظاهر طرفه خیلیا قبل ازدواج خوب بودن بعد عوض شدن چون ظاهرشون اون بوده به نظرم تا مطمئن نشدی کاری نکن

عزیزم چقد نظرت زود عوض میشه. تو همین چند تا کامنت اول گفتی آره آره ظاهر مهمه، بعد گفتی آره آره نباید اخلاقو قربانی ظاهر کنم.

ببین، این موضوع مهمه. یه لحظه تصور کن میتونی اونو در آغوش بکشی؟ یا بدت میاد؟ اگه الان خوشت نیاد هیچ وقت خوشت نمیاد. رابطه جنسیت بعدا وابسته به همین موضوعه، که قراره در آینده یکی از پایه های حفظ زندگیت باشه. اینکه از نظر ظاهر و جنسی برات جذابیت نداشته باشه، فقط بحث کلاس گذاشتن پیش بقیه نیست. خیلی جدی تر از این حرفهاست. 

به قول هلاکویی وقتی کسی در یه حدی پسندیده شد، دنبال ویژگی های بدش بگردین، چون حالا اگه دنبال خوبی هاش بگردین هزار تا چیز پیدا میکنید، ولی فقط اگه یه بدی "مهم" پیدا کنید به همه اون خوبی ها میچربه. و اتفاقا پسندیدن فیزیک طرف جزو مهمترین فاکتورهاست

فقط بگم که شاید دیگه هیچوقت اینطور شرایطی واست پیش نیاد و حسرت بخوری قبولش کن قیافه هرچی قشنگم باشه یه روز عادی میشه مخصوصا که شما میگید چهرشم خوبه

خب عزیزم اگر قیافه به دلت نباشه ممکنه هر چقدر م خوب باشه یه مقدار دلتو بزنه یا سرد بشی اما در کل عجله نکن یه چند وقت ببین اگر اوکی میشه توی ذهنت بله رو بگو اگرم نه که هیچی

دوست عزیز اگه فردا با یه مرد زیر یک سقف بری که ظاهرش  اوکی باشه ولی هر روز یه مکافاا کم محلی رست بزن بی وفا خانواده بد بی پولی چیکار میکینی

اکه ظاهرش متوسطه بتظرم قبول مطمعن باش اینقد خوشبختت بکنه که چهرش به چشمت نیاد

ببین عزیزم این استدلالت اصلا درست نیست که بگی اگه بعدا یکی بیاد که قیافه اش به دلم بشینه اما اخلاقش خوب نباشه چی؟

خوب به اون هم میگی نه. دلیلی نداره هر کی قیافه اش خوبه رو بپذیری. ببخشید اینو میگم، اما برای گول زدن خودت ازین بهونه ها نیار   

بازم بیشتر باهاش معاشرت کن. فقط با خودت صادق باش. اگه ته ته ته دلت میدونه که ظاهرش مطلوبت نیست، فکر نکن اگه روزی هزار بار با خودت بگی به نظر فلانی و فلانی و فلانی خیلی خوشگله اون وقت نظر خودت هم عوض میشه.

هلاکویی در مورد ظاهر، میگه زیبایی عادی میشه، اما زشتی هیچ وقت عادی نمیشه! حالا شاید قبول نداشته باشی حرفهاشو، اما این حرفهاش از نظر من درسته