کسی که هیچ دوستی نداره

نه اصلا ، من دوست داشتم ولی وقتی فهمیدم همشون ادان باهمه قطع رابطه کردم 

اکثر اونا خوبن ولی اجتماعی نیستن برای همین هیچ دوستی ندارن

من‌هیچ‌دوستی‌ندارم‌تقریباینی‌صمیمی گاهی با‌خودم‌میگم‌ینی‌‌خیلی‌بدم؟

من هیچ دوستی ندارم چون خیلی سنگ صبور بودم هر کی هر بدبختی و مصیبت داشت میومد سراغم الان آزاد و رها بدون دوست 

من قبلا دوست صمیمی زیاد داشتم ولی تازگیا فهمیدم که فقط از سر نیازشون باهام بودن.

الان دیگه هیچ دوستی ندارم و تازگیا رابطم رو با خانواده ی خودمم قطع کردم چون اونا هم فقط بخاطر منفعت پیشم بودن.

تمام وقتمو با شوهرم و بچه هام پر میکنم.

تنهایی سخته البته، ولی به اعصاب خوردیش نمی ارزه

منم نه خواهر همسن دارم نه دوست😑

حس آدمای افسرده رو دارم.

دوستای قبلیمم خیلی بهم ضربه زدن گذاشتمشون کنار

از خونه بیرون نمیرم که با کسی دوست بشم

منم تقریباً مثل شما.هنوز هم میان،راهنمایی هم میکنم ولی احساس میکنم وقتی نیاز به کمک و یه گوش شنوا دارن میان سراغم،انگار تو خوشی هاشون منو یادشون میره😃 البته من خودم آدمی نیستم که بیش از حد اهل تفریح و خرید و مهمانی باشم. اهل غیبت و اینها هم نیستم و کلاً تو همه جمعی راحت نیستم. آدم شادی هستم ولی چیزهایی که حال من رو خوب میکنه،واسه هم سن و سالهام جذاب نیست😬

کوچک تر که بودم دوستای زیادی داشتم چون درسم خوب بود تو مدرسه بیشتریاشون به خاطر این باهام دوست میشدن 

میدونستم ازم سواستفاده میکنن

 پارسال که انتخاب رشته کردیم از هم دورافتادیم 

تو اون کلاسا برای خودشون دوست پیدا کردن و بیشتر وقتشون رو با اونها بودن پارسال برام خیلی سخت بود تنها باشم ولی خب واقعیتی بود که باید قبول میکردم به مدت یکسال تنهایی بدون هیچ دوستی تو مدرسه درس خوندم الان فهمیدم تنهایی می ارزه به این که دیگران تو رو به خاطر خودت نخوان تصمیم دارم امسال هم کسی رو به تنهاییم راه ندم😊

منم همینجورم😔😔گاهی خیلی دلم میگیره گریه می کنم الانم دیگه دوست پیدا کردن سخته واسم دلم دوستای قدیمی میخواد

واسه من هست

من‌یکی‌داشتم‌جریانشم‌تو‌تاپیکم‌نوشتم‌‌من‌تو‌دوستی‌خیل

ساده‌بازی‌در میارم‌و‌معرفت میزارم‌ولییبقیه

گاهی میگم‌شاید‌خیلی بدم‌ولی‌مگ‌میشه