نمره بالاتر میگرفت اعصابم بهم میریخت؛ نمرش از خودم پایین میشد کلی دلداریش میدادم😂
اونا بمن حسودیشون میشد من شاگرد اول بودم
بله
نه معمولا من نمراتم بيشتر از دوستام بود
نه چون میدونستم ک هرکسی ب اندازه ی تلاشش نمره کسب میکنه
بیشتر از دست خودم عصبی میشدم ک چرا کم کاری کردم😬😁والبته این خیلی کم پیش میومد چون من شاگرد اول بودم و بالاترین نمره ها رو میگرفتم😁😊
اره اکثرا همین بودیم😂
خودم بالا میشدم که تعجب میکردم اصن😄
اونا حرص منو میخوردن همیشه شاگرد اول بوده و هستم😉
من کلا درس و نمره برام مهم نبود و نیست
خیلی ن فقط حالم ازاونا بهم میخورد ک میگفتن بخدا ما هیچییی نخوندیم لاکتابم باز نکردیم اونوقت نمرهاشون عالی میشد
نه
همیشه نمره های من از همشون بهتر بوده🙄
اینکه قبل امتحان همه تظاهر میکردن هیچی نخوندن و بعدشم میگفتن خیلی بد امتحان دادن جالب تر بود
خدا شاهده اگر تا حالا به نمره حسودی کردم
از همه هم کمتر بود نمره هام
خیر سرم بابام دبیر بود
هر روز مدرسه ام بود
ن همیشه خودم بالاترم
چنبار این اتفاق افتاد ک تلاشمو بیشتر کردم
نه
چون انقدر به این درجه از رشد فکری رسیده بودم که نمره کل زندگی یه نفر نیست
مهم قبولی داخل کنکور و بعدش ادامه تحصیل تو مقطع بالاتر بود که تعداد کمی ازمون به اینجا رسیدند
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
