سلام عزیزم،، من کاملا درکت میکنم چون بهش مبتلا بودم خییییلی حس بدیه وغیر قابل تحمل...دوست نداشتم تنها باشم یهو گریه میکردم شب که میشد خونه رو نمیتونستم تحمل کنم وازینکه خوشی هام ازم گرفته شده بود خیلی دپرس بودم...بیشترش بخاطر بی خوابیه گلم نگران نباش...من تا شش ماه اول که دخترم بدنیا اومده بود داشتم اما بعدش کم کم ب خودم اومدم هیچکس جز خودت نمیتونه بهت کمک کنه...توصیه هایی که برای من جواب داد وقطعی حل شد این بود که حتماااا قرآن بخون ورابطت رو با خدا نزدیکترکن دوم اینکه یه تایمی رو حتما ورزش کن یا برو پیاده روی...به خودت انرژی مثبت بده تلقین نکن که افسرده ای