امشب یه مهمونی بودیم، یه خانم با شخصیت سر میز ما بود
تحصیل کرده و با وقار .
با من صمیمی شد و ازم مشورت خواست.گفت ۳۸سالشه،ازدواج نکرده ، خودش شاغله، سالهاست که داره خرج پدر و مادر و خواهر و برادرش را میده
خوب
خب
خب
خیلی دوست داشتنی و دانا و فهمی بود،گفت تا الان خواستگار رسمی نداشته.
همه دوستش دارن و پیغام میدن که بیان خواستگاری اما به خونه نمی رسن
گفت تو این سالها که کار کرده تونسته یه خونه دو طبقه بخره و خواهر و برادرهاش را سر و سامان بده.
الان به بانک بدهی داره ،خیلی نگران بود.
میگفت حس میکنم عمرم کوتاهه و سرطان دارم
از ایشون پرسیدم چرا این حس را داری؟
گفت سینه هام درد میکنه و حالت توده دارن
سرم گیج میره و ضعف دارم
تمام بدنم درد میکنه
هستید بگم
کسی نیست؟؟؟؟
بقیه اش را بعدا میگم
نه نیستیم تا گزارش نخوردی زود و تند بگپ
خلاصه بگم
مشورت کرد که نمیدونم چیکار کنم الان
از طرفی حس بدی به زندگی دارم و فکر میکنم عمرم کوتاهه
از طرفی بچه ای ندارم که وارث ثروتم باشه
بین چند راه موندم
یک؛به خانواده ام ببخشم
دوم؛وقف اوقاف کنم که به روحم برسه
جا نمیشه همشو بگی؟😠
طفلف و اشک تو چشاش جمع شده بود ،گفت از بچگی کار کردم تا به اینجا رسیدم،تنگی نفس هم داشت.
گفت دلم‌نیست به خانواده ام ببخشم چون جوونی ام را به پاشون ریختم الان میگن میخواستی نکنی
از طرفی نمیدونم کارم درسته وقف اوقاف کنم یا نه؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
