من که هشت سالم بود، یه خونه داشتیم بزرگ و نوساز و یه حیاط خیلی خیلی بزرگ که توش پر از درخت های تنومند گیلاس بود . چهارتا درخت بزرگ بزرگ داشت و بعدش هم بازم باغچه بود تا میرسیدی به آخر حیاط. جلوی باغچه هم یه دنیا جا بود که بازی کنی.
بالکن خونه هم بزرگ بود تابستونا پشه بند میزدیم و میخوابیدیم اونجا. بعد عصرا میرفتیم روی ایوون عصرانه میخوردیم. وای یادش به خیر. من توی اون باغچه کلا زندگی میکردم بالای اون درختا . هنوز بوی صمغ درخت توی دماغمه. ساعت‌ها اونجا بازی میکردم و بالای درخت سیگار دزدی میکشیدیم یادش به خیر
ویلایی تا حالا آپارتمان وتجربه نکردم
یادش به خیر ته سیگار جمع میکردم میبردیم بالای درخت میکشیدیم بعد یکبار دختر داییم که همسایه بودیم زنگ زد که دو نخ مونتانا کش رفتم بیا بریم بکشیم . رفتم خونشون دیدم قایم کرده پشت تلویزیون . تلویزیون هم روشن بود همه داشتن میدیدن بعد رفت بیاره دیدنش دهنش سرویس کردن . عزیزم البته این دختر داییم از رتبه های برتر کنکور هم شد ولی خیلی ساده و بامزه بود
من که تو هردوتاش زندگی کردم خوب تو خونه ویلایی هرکاری دوست داشتی میتونی بکنی مثلا میتونی ساعت یک شب با صدای بلند فیلم ببینی ولی تو خونه اپارتمانی باید خیلی جاها مواظب باشی خیلی وقت ها محدودیت داری برای انجام دادن یسری کارها چون انجام دادن اون کارها به بقیه ساکنان اپارتمان اسیب میرسونه مثلا الان ما خودمون که خونه ی اپارتمانی زندگی می کنیم همسایه بالایی مون شب دیروقت فیلم میزاره همه ی ساکنای اپارتمان از دستش شاکین میگن صدای تلویزیونشون نمیزاره ما راحت بخوابیم و خوب شما وقتی تو خونه اپارتمانی زندگی میکنی باید به اسایش بقیه ساکنان اپارتمانت احترام بزاری ولی از لحاظ امنیت قطعا خونه ی اپارتمانی خیلی بهتره .
