پست های من. جون رو خوندم و از روی دلسوزی این تاپیک رو زدم..
راستش رو بخوای من تجربش رو دارم..
من خودم مربی مونته سوری مهدی یارانم. پسرم از یک سالگی کنارم می نشست و آموزش های من به بچه های بزرگتر رو نگاه میکرد. درسن یک سال و9 ماه متوجه شدم اعداد 1-3 را می تونه بخونه،همین باعث شد که من بقیه اعدادتا 10 و یادش بدم. 2 سالش نشده بود که هر عددی رو روی ماشین ها و تابلوهای مغازه ها میخوند.....به نظر من هر بچه ای یک استعدادی داره. پسر منم خیلی حافظش قویه و علاقه به یاد گیری داره..
به سراغ کلمات هم رفتم..حدود 30 کلمه راهم یاد گرفت .حرف ب و اوت را هم تشخیص می داد..
خودش هم خیلی علاقه نشون میداد،همه پیش بینی می کردند اگر ادامه بدم تا 3 سالگی باسواد میشه!!
اما یهو دچار یک تغییر رفتار شد،پوست لبش رو می کند وخجالتی تر از حالت معمولش شد،خیلی نگران بودم آخه من رفتار بدی بابچم نداشتم.پدرش هم همین طور...لوسش هم نمی کنیم..
خلاصه که روانشناس مهدمون که 20 سالی سابقه کار با کودک داره گفت مال آموزش زودتر از سنشه!
در سنین زیز دبستان کودک باید مهارت هاش رو افزایش بده. نه این که آموزش مستقیم..
این هم بگم من اصلا مجبورش نمی کردم خودش می اومد و میخواست براش بنویسم تابخونه.. اما ناخود آگاه بهش فشار اومده بود..
منهم همه رو گذاشتم کنار. الان که یکی دوماه می گذره خیلی بهتره...اما هنوز یه تیک هایی داره.
من جون راست میگه به خاطر فخر فروشی خودمون بچه هامون رو قربانی نکنیم...
آخه خیلی مور د توجه اطرافیان بود.البته یه مقداری توچشم هم بود..
