شهید مدافع حرم حسین هریری

کودکی حسین حریری؛ باهوش و خوش‌اخلاق

زهرا ناعمی، مادر شهید در گفت‌وگو با ایکنا از کودکی حسین‌ و مسجدی شدنش برایمان گفت و ابراز کرد: وقتی کوچک بود با خودم به مسجد می‌بردم و می‌گفتم اگر مکبری کنی یا با من نماز جمعه بیایی، چیزی که دوست داری را برایت می‌خرم؛ از کودکی با مسجد آشنایش کرده بودم و عضو بسیج هم شده بود.

ناعمی به برخی دیگر از ویژگی‌های فرزند شهیدش در کودکی اشاره کرد و افزود: حسین بچه متین و آرامی بود و رفتارش با اعضای خانواده عالی بود، درس‌خوان و تیزهوش بود، به پدر و مادر احترام زیادی می‌گذاشت و بااینکه کوچک‌ترین فرزند خانواده بود اما از همه باهوش‌تر بود و به اعضای خانواده مشورت می‌داد.

عباس حریری، پدر شهید نیز از ادب و احترام فوق‌العاده جوانش تعریف کرد و ادامه داد: در کودکی و نوجوانی بیشتر با هم مأنوس بودیم اما بعد از جوانی، از حدود ۱۷، ۱۸ سالگی به‌تدریج فاصله گرفته، خیلی مراعات ما را می‌کرد و به‌شدت با ادب و احترام با ما برخورد می‌کرد؛ تا نمی‌گفتیم بنشین، می‌ایستاد و وقتی هم اجازه می‌گرفت، دو زانو می‌نشست.

دوری از رفاه‌طلبی

حسین حریری به گفته پدر و مادرش، از همان ابتدا خودش را از تعلقات و لذت‌های سطحی دنیا رها کرده بود؛ پدر شهید در این‌باره ادامه داد: بسیار فعال بود، خیلی اهل استراحت و خورد و خوراک نبود، روی تختخواب نرم و راحت نمی‌خوابید و اگر نیاز به استراحت داشت، یک بالش کوچک را تا می‌کرد و روی زمین به قول خودش با یک قیلوله خوابش را می‌گرفت.

وی در همین موضوع اضافه کرد: وقتی به او می‌گفتیم لباست را دربیار و راحت بخواب، می‌گفت: «من همیشه باید آماده باشم، ممکن است با من تماس بگیرند و مأموریت داشته باشم»؛ همیشه آماده بود و وقتی ازش پرسیده بودند چه چیزی باعث شده این همه تخصص نظامی داشته باشد، پاسخ داده بود: «ما ادعا داریم منتظر امام زمان هستیم، پس نباید دست روی دست بگذاریم و همیشه باید آماده باشیم».

پدر شهید با اشاره به آمادگی‌های نظامی حسین حریری توضیح داد: حسین‌ آقا در دوره‌های مختلف فرماندهی برون‌مرزی شرکت کرده بود و تخصص اصلی‌اش تخریب بود.

حریری با اظهار این مطلب که ابتدا من خودم قصد حضور در جبهه را داشتم اما در نهایت به اعزام حسین آقا ختم شد، اضافه کرد: به من گفتند شما آمادگی جسمانی برای حضور در جبهه را ندارید و از من خواستند اجازه دهم فرزندم اعزام شود؛ مهم این بود یک نفر از ما برای نابود کردن این غده سرطانی اعزام شود، به همین خاطر من هم گفتم افتخار می‌کنم که فرزندم در این راه باشد و اجازه دادم.

قرض گرفتن برای فقرا

وقتی از پدر و مادر شهید پرسیدیم آیا حسین حریری کار ناتمامی هم باقی گذاشته بود هردو پاسخ دادند: هیچ! با حسابی پاک از این دنیا رفته بود اما یک بدهی داشت؛ پدر شهید برایمان توضیح داد: بعد از شهادتش یکی از دوستانش گفته بود من ضمانت کردم حسین آقا وام بگیرد؛ من تعجب کرده بودم، حسین که موقعیت شغلی خوبی دارد و کم‌خرج است چرا باید وام بگیرد؟! وقتی پیگیر شدیم، متوجه شدیم هر سال دو بار، قبل از ماه مبارک رمضان وام می‌گرفته و خرج فقرا می‌کرده است؛ رئیس شعبه به ما گفت حسین آقا وام‌هایش را بیمه کرده تا باری بر دوش خانواده نماند، الآن هم یک قسط مانده که من خودم پرداخت کردم.

موضوع توجه شهید حریری به فقرا که به میان آمد، پدرش ادامه داد: هیچ‌وقت پس‌اندازی نداشت و می‌گفت من چیزهایی می‌بینم که خجالت می‌کشم صدهزارتومانم هم بدون استفاده باشد.

در بخش دیگر گفت‌وگویمان از پدر و مادر شهید خواستیم چند خاطره از فرزندشان برایمان بگویند؛ مادر شهید با اشاره به مسئولیت حسین آقا در مترو مشهد یعنی بازرسی، اظهار کرد: در اتاق مخصوص خودش، مسئول بازرسی ایستگاه بود اما از اینکه برخی خانم‌های بد‌حجاب را حتی از صفحه مانیتور می‌دید معذب بود؛ یک‌بار سه خانم بدحجاب با او صحبت می‌کردند و او نگاهشان نمی‌کرد، آن‌ها پرسیده بودند چرا نگاه نمی‌کنید؟ پاسخ داده بود شما به نگاه من چه کاری دارید؟ حرفتان را بزنید و جواب بگیرید.

روحش شاد وشفاعتش نصیب همه دوستداران اهل بیت

امیدوارم متوجه بشیم که دنیافانی هست باهمه پست هاومقام هاش 

انشالله که بتونیم بااعمالمون ورفتارمون رضای خداوند روبه دست بیاریم 

برای همه مون ارزوی عاقبت بخیری دارم