حسودي نميكنمااا نيايد بگين حسودي

[QUOTE=98247709]فقط بحث مالي نيست استقلال بايد داشته باشه. ول كن تو رو خدا نه كه حالا ازدواج كرديم بعد عاطفيمون تام ...[/QUOTEحرفات کاملا درسته مخصوصا واسه دختری مثل من که هیچ وقته خدا راضی نیست،ولی وقتی میبینم سنم داره میره بالا دختر تلاش گریم نیستم که ارشد بخونم دنبال کار و وجه ی اجتماعی باشم زیادیم رمانتیکم چه راهی جز ازدواج هست

تازه همه ی هم و غم خونوادم شده شوهر کردن من یجووووری دعا میکنن 🤦🏼‍♀️

تو تو مهمونی دیدی شوهرشو نه تو خونه خودشون پس اینجوری خودتو ناراحت نکن همه تو مهمونیا خوب و موقعر و پاکن 

دوست گلم نميدونم چند سالته ولي من٢٥سالم بود بلافاصله بعد اتمام ارشدم عقد كردم ١٠روز آشنايي در چارحوب خانواده و بعدش عقد 

همسرم ظاهر موجه شغل موجه خانواده به ظاهر خوب تحصيلات دكتري.اشتباهي كه كردم موقعيت خودمو فراموش كردم من هنوز وقت داشتم،دوس داشتم بعد اتمام ارشد سركار برم ولي دقيقا٤روز بعد دفاع عقد كردم،بخاطر شغل همسرم مجبور شدم از شهر خودم برم بيام تو غربت.شوهري كه اصلا نازكشيدن و محبت كلامي بلد نيست غرق كار و درس و تحقيقاتشه.به منم فقط توصيه ميكنم برم از نو رشته اي كه اون ميگه بخونم،و گرنه هيچ جوره خمايتم نميكنه.الان٢٧سالمه ولي حس يه موجود به دردنخور رو دارم كه بود و نبودم تو زندگي همسرم اهمييت نداره و تو جامعه هم نقشي ندارم.

صب تا غروبم تنهام و همسرم فك ميكنه نشستم پاي كتابايي كه اون برام خويده تا درس بخونم ولي دريغ از ذره اي همت و علاقه.

مصبب همه اين حس هاي بدم ازدواجمه.

زندگی که الان داری آرزوی نود درصد دخترای ایرانیه ولی خوب بستگی به روحیات آدم داره شاید خیلیای دیگه جای شما بودن بااینکه محبت نمیدیدن احساس خوشبختی میکردن .من متولد ۷۱ام

تو ام ناراحت نشو تا مجردی درس بخون به ارزوهات برس شاد باش ایشالله تو ام به خواسته ات میرسی 

😳😳😳😳

همسنيم عزيزم،ولي كاش منم صبر ميكرد يه مقدار مجردي اذيت ميكرد بعد ازدواج ميكردم.