خانما ۱۷ ساله ازدواج کردم. ویژگیهامو می گم که فکر نکنید نقطه ضعفی دارم
از نظر ظاهری همه میگن زیبا هستم
خانواده پدریم خوشنام و نسبتا مرفه بودند
فوق لیسانسم و کارمند
از نظر اخلاقی هم کلا ذاتا مهربان و کم توقع هستم.
چون خانواده پرجمعیتی داشتم دلم می خواست با خانواده ای کم جمعیت و از نظر فرهنگی بالا ازدواج کنم
پدر و مادر همسرم استاد دانشگاه معروفی بودن و وقتی اومدن خاستگاری من من ذوق مرگ شدم........
خووووووب
خوب ادامه ش
خب
همسرم لیسانس ی رشته معمولی و ی شرکت خدماتی داشت.والدین همسرم همون اول یه منزل بزرگ اما در ی جای دور افتاده و رو به رشد شهر برامون خریدند.و همین به نظرم باعث شد که تلاشی برای توسعه کارش نکنه چون منزل بعدها افزایش قیمت زیادی کرد.خرج خونه بیشتر با والدین همسرم و حقوق خودم بوده و الان هم از ارثیه ای که بهم رسیده مشکل مالی خاصی نداریم .مشکل اینجاست
چندین ساله که کارو بوسیده گذاشته کنار به جاش همش تو خونست آشپزی می کنه، خونه تمیز می کنه، بچه ها رسیدگی می کنه.
همه می گن چرا بهش فشار نیاوردی واسه کار کردن، منم که دهن بین ازش ی مقدار سرد شدم دلم میخاست که ی مردی بود که پشتم بهش گرم می بود. حالا به نطرتون من اشتباه کردم
به نظرم اگه احساس خوشبختی میکنی دیگه سخت نگیر
اگه میتونست مغازه هم بزنه خوب بود
باز خوبه کار خونه میکنه..ازینا نیست ک کلا دست به هیچی نزنه
نه چه اشکالی داره اینکه مرد بیرون کار کنه زن توی خونه. به نظرم قانونیه که ما گذاشتیم
حالا میرفت بیرون کار می‌کرد بچه ها رو باید ببری مهد و کلی دردسر دیگه
تازه خیلی از مردا نه تنها در آمد ندارن بلکه همش دارن ضرر میدن توی کارشون
اگه واقعا کارای خونه رو انجام میده خرید میکنه به نظرم سخت نگیر
واقعا وضع کار توی جامعه خیلی بد شده یا باید خودت شغل راه بندازی یا بری شرکت‌های خصوصی با هزار دردسر
تازه کار خونه خودش خیلی کاره
به نظرم الکی داری سخت میگیری
خدا رو شکر سالم و سلامت همه دور هم دارین زندگی میکنین دیگه
اطرافیان برات مهم نباشن
خدا رو شکر کن بدبین نیست میذاره بری سرکار وگرنه الان یه زن خانه دار افسرده بودی
تازه خیالتم از خونه و زندگیت راحته
ممنون عزیزم.مشکل اینجاست که جاه طلب بودمم کلی پز والدین همسرمو می دادم حالا که خودش چیزی برای ارایه نداره ی مقدار از چشمم افتاده بود.وگرنه خیلی از ویژگیهاشو واقعا حتی برادرام ندارند. به هر حال متشکرم از پاسخگوییت❤
