چرا میرید طبقه بالای مادرشوهر زندگی میکنید؟

آخه شوهرمن که همکاری نمیکنه اون سری به بهونه اینکه کلیدم مونده خونه کلیدو از پدرشوهرم گرفتم بعدش به شوهرم گفته بود کلیدو بیار اینم اومد گفتم مگه من کلید خونه اونارو دارم که اونام داشته باشن😠😠گف نه نمیشه برداشت داد بهش فقط میره رو اعصابم یعنی اونقد تو این دو سه سال اعصابم داغون شده که نگو...

واي مث مامانم گفتي

نه من اصلا جواب نميدم

اما

خودخوري ميكنم

جواباشون طوريه كه از ديد بقيه دلسوزن و راهنما

از ديد خودم بامتلك و پرطعنه

شايدم من بد ميفهمم

بستگی داره به اخلاقای دو طرف

من با مادرشوهرمم.با اینکه فامیلیم.با اینکه همه ی خریدامون با اوناس. با اینکه کاری به من ندارن.ولی منم نظرم اینه که عروس با خانواده شوهر یکجا نباید باشن

اگه پول نداره برای چی داره ازدواج میکنه خو

سي وشش

منم همینطور.

چند ساله اینجوری هستی؟

برنامه ای ندارین واسه مستقل شدن؟

من خیلی وقته تقریبا ۸ سال

اتفاقا چن بار لباس باز پوشیدم که دیگه حالیشون شه بعدش چن بار در زدن منم خوشحاااال که دیگه فهمیدن ولی بعدش دیگه فراموش شد شدم همون آشو همون کاسه

بیخیال شو گلم

برای خودت شادی ایجاد کن

نذار آزارت بدن

اصلا به حرفاشون اهمیت نده

فکر کن اونا بچه های زیر7سالن وشما یه خانوم عاقل و باشعور

عين شوهر من اول ازدواج قول داد مسير ورود و خروجمونو جدا كنه ولي زد زيرش و گفت زشته ناراحت ميشن

شمام باهاش رابطه برقرار نكن بگو استرس دارم نميتونم يهو يكي ميااد داخل

جدی؟تو یه خونه ایید؟ خورد وخوراکتون باهمه؟؟۳سال باهاشونم.. فعلن برنامه ای نداریم ولی کم کم دارم وسایل خونگی میخرم و قایمشون کردم

آره عزیزم‌تو یه خونه

دوتا بچه دارم

یه اتاق ۹ متری بهم دادن

جهیزیه مو استفاده نکردم بسته ست همه ش زیر زمین اینجا و خونه ی مامانمه.

ایشالا به زودی مستقل شی

ببين طرف نرماله

بقيه نرمال نيستن كه

همه مث هم نيستن

زمانيكه توجايگاه عروس نزديكشون ميشيني

بحث فرق ميكنه

سطح انتظارات بالا ميرسه

درست دارن توهرشرايطي پيششون باشي

از گل كمتر نميخوان بشنون

ي ادم همراه و همدل ميخوان كه

اونا رو درك كنه

ولي ايا فكراينو ميكنن 

اين طرفم درگيرياي خودشو داره؟؟؟

اينه كه ميگيم نزديك بودن سخته

آره راس میگیا اینام خوبه😉😉😉😉البته اگه بازش نکنه این شوهرساده ی من....آخه میدونی از چی حرصم میگیره به خانوادش که میرسه میشه بچه دو ساله اونقد ساده که نگو ولی به من که میرسه همه چی دون میشه

من یکی از شرطام همینه ک مستقل زندگی کنم تاحالا هرکس اومده قبول کرده اما خوب فعلا ب نتیجه ای نرسیدیم 

من هیچوقت قبول نمیکنم مگر اینک بدونم طرفم هیچ جوره بی کار نمیمونه همش در حال تلاشه از فکر و خلاقیتش و مهارتش استفاده میکنه ادم موفقیه در این صورت راضی میشم درحد ۶ماه تا۱سال زندگی کنم بیشتر نه اونم فقط برا اینک بتونه تو این مدت پولی دست و پا کنه حداقل خونه رهن کنه 

اخه دیدم مادرشوهر خواهرم باهاش چیکا کرد درس عبرت شده برام حتی اگ قبول کنم در حد همون ۱سال ب قول دوستمون میخم میکوبم 

آره خورد و خوراکم با همه.

شوهرم هیچوقت نذاشت جدا کنیم خوراکمونو که این خییییلی عذابم داده انگار همیشه مهمونی هستم

یه مهمونی طولانی و کسل کننده و تموم نشدنی

البته قراره یه خونه بخره شوهرم

چون با دوتا بچه واقعا سخته اینجا برام.

بعد ۸ سال اعصابمم از دست دادم.