آفرین، واقعا از خودم خجالت کشیدم. همچین آدم قوی و با اراده ای حیفه که به این زودی از رو زمین کم بشه و مردم و بقیه مخلوقات خدا از وجودش بی بهره بشن، جامعه به انسانهایی مثل تو خیلی نیاز داره،
خدایا تو رو به عظمتت قسم می دم به خاطر ماهم که شده مشکل زندگیه این دوستمون رو به همین زودیها حل کن و دلش رو به زندگی گرم و عمرشو طولانی و پر خیر و برکت کن 🙏 خدایا شوق زندگی رو تو وجودش شعله ور کن و سلامتیش رو بهش برگردون و سایه اشو از سر جامعه و مردم، کم نکن 🙏🙏🙏 آمین
شش صفه خوندم واقعا مو ب تنم سیخ شد دیگه نمیتونم ادامه بدم ب خوندنش ذهنم گنجایشش تموم شد
@نازنین2222 @تکون_بده۲۱ @doshize @star93 @جان_جان
((خودکشی))
پاسخ آقای محمد زمانی قلعه (تجربه کننده 32 دقیقه مرگ تقریبی) به وضعیت افراد خودکشی کرده بعد از مرگ :
در میان ارواح انسان هایی که در آنجا مشاهده کردم، بدترین وضعیت را انسانهایی داشتند که خودشان را کشته و خودکشی کرده بودند.
این افراد همچون میوه ای که از درخت هستی کنده شده باشند، گویی خودشان را از کل هستی جدا کرده و انگار که در نوعی از تاریکی و تنهایی مطلق فرو رفته بودند و با هیچ چیز و هیچ جزئی از عالم ارتباط نداشتند.
گویی در لایه ای غیرقابل نفوذ از تنهایی و بیکسی خود فرو رفته و به هیچ وجه قابلیت ارتباط گیری با عالم بیرون از خودشان را نداشتند.
اینها بدترین وضعیت عالم را برای خود به وجود آورده و به دست خودشان، خود را از کل عالم هستی - که همچون درختی کل اجزایش تا بینهایت به هم پیوسته است - کنده و جدا کرده بودند و بنابراین عملا از عالم جدا شده بودند.
می توانم بگویم این افراد در آن دنیا در حالتی شبیه به انفرادی قرار گرفته بودند.
البته نه اینکه دور و برشان دیواری باشد. بلکه منظورم این است که انزوایشان به حالتی بود که چیزی از دنیای پیرامونشان نمی فهمیدند. بی ارتباط با عالم شده ، در خود فرورفته و تک و تنها در شرایطی بسیار تلخ و غیرقابل وصف و بریده شده از همه چیز قرار داشتند.
شرایطشان بسیار تلخ و سخت بود.
فقط هنگامی که از دنیای مادی کسی کار خیری انجام میداد و پاداشش را به یکی از اینها هدیه می کرد نوعی گشایش برای این فرد ایجاد میشد ، یعنی تنگنا و محدوده ی بسته ی انزوایش قدری وسیعتر و بازتر میشد.
اگر بخواهم تشبیه کنم، مثل کسی که درون کیسه ای قرار گرفته باشد و بدون اینکه در کیسه را باز کنند فقط کیسه را بازتر و وسیعتر کنند.
البته این فقط یک تشبیه بود. وگرنه چیزی که مادی و دیوارگونه باشد گرداگرد اینان را فرا نگرفته بود.
بلکه انزوای مطلقشان ناشی از عملشان و کشتن خودشان بود نه اینکه دیواره یا کیسه ای وجود داشته باشد.
ادامه 👇
@بانو_خردمند @مامانfحسنا۹۹mm @خدایابهم_نظرکن @masoumeh1378 @قوری_گل_قرمزی1
ادامه پست بالا🖕 ((خودکشی))
انسان پا بر روی زمین گذاشت تا یک دوره از سیر تکامل خود را بگذراند و برای این نوع از حیات قوانینی را خداوند یگانه و نیروی اعظم هستی وضع کرد که انجام صحیح آن قوانین پاداش و رعایت آن سعادت آخرت و عدم رعایت آن عذاب و عقاب خواهد داشت یکی از این اصول حق حیات درست و استفاده از نعمتهای موجود و مراقبت از جسم حامل روح است و کسی که در این مابین جسم و حیات را متعلق به خود دانسته و دست به خودکشی میزند نه تنها از درد و رنج و مشکلات ای جهان رها نمی شود بلکه دچار عذابی می شود که هرگز در تصور انسان نمی گنجد انتحار در تمام ادیان نفی شده و افرادی که دست به خودکشی می زنند از مرگ خود آگاه نمی شوند و خود را در تاریکی مطلق می بینند فکر می کنند در روی زمین هستند و کس دیگری را نمی بینند و تا زمانی که میبایست زندگی می کردند در همین حالت باقی می مانند وحشت و اضطراب همه وجود آنها در تمام آن مدت احاطه می کند و مدام خود را در جسدش می بیند ولی نمی تواند از آن استفاده کند یعنی نه حالت زنده که از جسد استفاده کند و نه حالت مرگ که از جسد جدا و دور شود پس از پایان این مدت که برابر مدت طبیعی عمر مادی بوده احساس مرگ و جدائی روح از بدن به او دست می دهد و وارد عالم روحی می شود که متناسب با اعمال زمینی و شرایط روحی او می باشد تحمل رنج و سختی در روی زمین بهتر از نادیده گرفتن حق حیات که نعمت الهی است و دچار عذاب سخت روحی شدن است
این یک نمونه از تجربه خودکشی هست 👇
… من در حال حرکت به سطح دیگری بودم و احساس می کردم از بدنم جدا می شوم. در این حال صدای وزوزی می شنیدم که در حال بلندتر شدن بود و به تدریج به صدای یک سوت تبدیل می شد. متوجه شدم که در پیش روی من صفحۀ بزرگی گسترده شد و بر روی آن زندگی من از زمان بچگی تا موقعی که روی صندلی در حال مردن بودم به صورت سه بعدی به نمایش درآمد. من هر عمل خود را از زاویه‌های مختلف می‌دیدم و از تمام جهات آن را درک می‌کردم. من دقیقاً حس می‌کردم که چگونه عمل من روی هر کسی که با من تماس یا ارتباطی داشته اثر گذاشته و چه احساسی در او بوجود آورده است. هرچه به آخر زندگیم نزدیکتر میشد، صحنه‌ها سریعتر می‌گذشتند، ولی با این حال من تمام آنها را کاملاً جذب می‌کردم.
ناگهان مرور زندگی من متوقف شد و من خود را در تاریکی عمیقی یافتم که در تمام جهات ادامه داشت و انتهائی در آن نبود. آن تنها یک تاریکی نبود، بلکه تهی بودن و نبود نور و کاملاً فراگیر بود. با اینکه تاریکی عمیقی در آنجا بود می توانستم ببینم. در سمت راست من گروهی از جوانان بودند. پیش خود فکر کردم که ما باید خودکشی کرده ها باشیم. صدای فکر من در آنجا منعکس می شد ولی من مطمئن نبودم که آیا کسی آن را شنید یا نه. تا برگشتم و در کنار خود مردی را دیدم که به کندی و سردی نگاهی به من انداخت و سپس به جلو نگاه کرد و به راه رفتن بی هدف و افسردۀ خود ادامه داد. در نگاه او هیچ اثری از احساس و گرمی و هوشمندی نبود. او و تمام کسانی که در تاریکی آنجا معلق بودند، در بهتی خالی و بدون اندیشه به سر می بردند. سپس به دختر جوانی برخورد کردم که او نیز بی تفاوت از کنار من عبور کرده و به مسیر بی هدف خود ادامه داد. مانند بقیه آنها، نگاه خیره ولی خالی و بدون احساس او به هیچ نقطۀ خاصی نبود. می‌دانستم که در سطح و مرحله‌ای از جهنم هستم، ولی اینجا مانند جهنمی که فکر می‌کردم پر از آتش نبود. مردان و زنان از سنین مختلف، به استثناء کودکان را در آنجا می‌دیدم. می‌توانستم حس کنم که این تاریکی از عمق درون آنها منشأ شده و آنها را احاطه کرده است. آنها امکان ارتباط برقرار کردن با یکدیگر را داشتند، ولی غرق بودن در دنیای بدبختی و نکبت خود، و تاریکی که آنها را احاطه کرده بود، آنها را از این کار عاجز نموده بود. به مرد مسنی برخورد کردم که به نظر حدود 60 ساله می‌آمد و به طور رقت انگیزی روی زمین نشسته بود. چشمان او مطلقاً از احساس و ادراک خالی بودند. از او هیچ گرمی و احساسی صادر نمی‌شد، حتی احساس ترحم به خود. من اینطور فهمیدم که او هر آنچه را که آنجا برای دانستن بوده جذب نموده، و دیگر فکر او متوقف شده است. او کاملاً از درون خشک شده بود و نا امیدانه و بی هدف انتظار می‌کشید. من می‌دانستم که روح او برای ابدیت در آنجا پوسیده است و من مطمئن بودم که او نیز مرتکب خود کشی شده است.
ادامه 👇
