سلام
یه سوالی داشتم حقیقتا که درمورد دوستم هستش من دیدگاهم رو بهش گفتم البته نظر ایشون متفاوت بود
در مورد ازدواج هستش
در اصل بر میگرده به اینکه توقع و سطح روابط دختران امروزی
خب سعی میکنم خلاصه بگم
نظر من اینه که دختر خوب چه اخلاقی چه معنوی با سطح فرهنگی و تحصیلاتی خوب زیاد هستن که توقع مادیات زیادی ندارن و حاضرن بخاطر یه مورد خوب سختی های یک زندگی رو تحمل کنن (یعنی پسر خوب باشه، باهاش عاشقانه زندگی میکنن)
خب حالا شرایط دوستم رو میگم
یه پسری که از قبل از سن تکلیف هم نماز و روزه میگرفته و الان هم ادامه میده
از لحاظ جسمانی سالم
تحصیلات پرستار و باوجود اینکه طرحش تازه تموم شده و استخدام نیست سختی به خودش داده رفته مرکز استان تنها و توی یه بیمارستان خصوصی کار پیدا کرده و سختی هاش رو داره تحمل میکنه(تا این حد کاری و سخت‌کوش هستش که مسولیت زندگی رو دوشش نیست داره اینقدر تلاش میکنه)
قیافه اش هم خوب تیپش هم خوب
اهل رفیق بازی و دود و مشروب و دختر بازی و این کارا هم نیس
حالا این ور قضیه
از لحاظ خانوادگی پرجمعیت
از لحاظ اقتصادی خانواده اش نمیتونن کمکش کنن و هرکاری کنه خودش باید بکنه و اندک پس اندازی هم داره
یعنی از لحاظ مالی نمیتونه روی کسی حساب کنه ولی خودش کاری هست همینجوری که گفتم و از بچه گی کار میکرده
یعنی جربزه رو داره و آینده روشنی داره
خب حالا دیدگاه خودش اینه
میگه دختری که وارد رابطه نشده باشه نیس
دختری که من میخوام(مثلا پرستار یا توی همین سطح) راضی به زندگی با این شرایط نمیشه
و باید صبر کنم شرایطم ایده ال بشه بعد الان 26 سالشه
من میگم همچین مورد های پیدا میشه و باشرایطت میسازه (جوان سالم خوش تیپ اهل کار و تلاش وفادار خوش اخلاق مهربان یعنی اخلاقی خوب و سرزنده و از لحاظ مالی یکم خانواده ضعیف که نمیتونن کمکش کنن)
من درست میگم یا دوستم؟؟!!!!
خواهشا نظر بدید
