سه‌شنبه‌ها با کتاب: گل صحرا

گل صحرا/ واریس دیری و کاتلین میلر/ ترجمه‌ی شهلا فیلسوفی و خورشید نجفی/ نشر چشمه/ چاپ شانزدهم/ ۲۸۶ صفحه

زندگی‌نامه‌ها اغلب ژانر جذابی هستند، زندگیِ واقعی یک انسان مخصوصن اگه زندگی‌ش پرماجرا و متفاوت باشه خواندنی و پرکششه.

این کتاب هم یک زندگی‌نامه‌ست، زندگی دختری که از قلب صحرای آفریقا و از میان قبایل بدوی کوچ‌نشین به اروپا میره و یک سوپرمدل میشه

واریس در توضیح اسمش میگه:

« مادرم نام یکی از شاهکارهای طبیعت را روی من گذاشت. واریس به معنی گل صحراست. گل صحرا در محیط‌های بی آب و علف می‌روید، جایی که کم‌تر موجود زنده ای می‌تواند در آن زنده بماند. گاهی اتفاق می‌افتد که یک سال هم در کشورم باران نمی‌بارد. اما وقتی بالاخره باران می‌بارد و زمین پر گرد و خاک می‌شوید، معجزه رخ می‌دهد و گل‌ها ظاهر می‌شوند. گل صحرا رنگ نارنجی مایل به زرد درخشانی دارد و به همین دلیل زرد رنگ محبوب من است.»

زندگی‌ش در صحرا و میان شن‌ها می‌گذشت، با نگهداری از بزها و شترها. آب نعمتی کمیاب بود و برای پیدا کردنش دخترک کوچک گاهی کیلومترها با پای برهنه باید راه می‌رفت، غذا هم همین‌طور، گرسنه بودن برای خود و خانواده‌ش عادی بود. پزشک و دارویی هم که در دسترس نبود و دیدن مرگ خواهر و برادرهایش از سختی‌های زندگی‌ش بود.

با این همه تحمل این سختی‌ها به مراتب راحت‌تر از تحمل قوانین سخت و خشن قبیله‌ای بود، یکی از همین سنت‌ها باعث شد واریس سیزده‌ساله یک روز برای همیشه خانواده‌‌اش رو ترک کنه، وقتی که پدرش تصمیم گرفت در ازای پنج شتر دخترک را به عقد مردی شصت‌ساله دربیاره

با کمک مادرش فرار میکنه، روزهای خیلی سخت و پردلهره‌ای رو می‌گذرونه، اما آخرش میتونه خویشاوندهای مادرش در موگادیشو پایتخت سومالی رو پیدا کنه. مدتی بعد یکی از خاله‌هاش که همسرش سفیر سومالی در انگلستانه اون رو برای انجام کارهای خونه به لندن می‌بره و زندگی واریس در معرض تغییراتی قرار میگیره که اون رو به طرف دنیای مدلینگ می‌بره

یک اتفاق دیگه هم قبل از این موضوع براش پیش اومده بود که بعدها تبدیل شد به نقطه‌عطف زندگی‌ش و تلاش برای از بین این سنت خشونت‌بار: ختنه کردن دختران

واریس از درد شدید، از خونریزی و عفونت زخمش به عنوان یکی از تلخترین خاطره‌های بچگی‌ش حرف میزنه اما بعدها میفهمه که این ماجرا به اون زخم و درد چندماهه خلاصه نمیشه و تا آخر عمر درگیرش خواهد بود.

همین باعث میشه که بعدها از معروفیتش استفاده کنه و تبدیل بشه به سفیر سازمان ملل و دنبال راهی باشه برای منسوخ کردن این سنت که در خیلی از جاهای آفریقا رواج داره

و متاسفانه در ایران هم

ببشتر در مناطق جنوبی و غربی

در کل یک کتاب خوش‌خوان و روانه، با وجود حجم نسبتن  زیاد صفحاتش خیلی زود تموم میشه. برای وقتهایی که میخواییم یک کتاب ساده با پایان خوش بخونیم مناسبه

@بانو_ویولت