من ی تایپی رابطه های دوستی داشتم و هیچ کدوم خوب نبودن و دلم هم شکست چون یکی رو شدیدا بهش علاقه داشتم و منو نخواست و همین باعث شده ک دیگ علاقه ندارم با کسی باشم و در حال حاضر با کسی نیستم دوستم میگه تو این سن که ۲۳ سالمه باید حتما با کسی باشیم و گرنه تنهایی افسردگی میاره خوب نیس. آدم باید با یکی باشه که حالش رو خوب کنه
. و من میگم دوستی با پسر خوب نیس چون تجربه خوب نداشتم ینی اگر پسرای هم ک باهاشون بودم اگر اونا هم خوب بودن با من رفتارشان خوب نبوده شاید هم مشکل از من بوده .
چون خودم فکر میکنم با بقیه دخترا فرق میکنم
کم رو و کم حرف و از جمع دوری میکنم بیشتر ...
حالا این ک من تو این سن تنهایی رو انتخاب کردم درسته یا نه باید حتما با کسی بود ؟
اگر اره از کجا باید یه مرد خوب و مناسب رو پیدا کنم؟
دانشجو نیسم. تموم شده
سرکار نیسم چون مدرکم کامل نیس و کار هم به راحتی پیدا نمیشه و خودم بشخصه کار بیرون رو سخت میبینم
تو فامیل هم پسری نیس
در و همسایه هم اگر پسر باشه کسی نمیشناسم و بیشتر تو خونه هستم
و فقط یه دوست دارم ک مث خودم هست و همش خواهر داره
و اون هم مث من در حال حاضر با کسی نیس و ب نسبت من تجربه کمتری داره
و میگ باید کسی باشه تو زندگیمون
.
اگه باید کسی باشه تو زندگیمون چ جوری و ازکجا یه مرد خوب پیدا کنم؟؟🙁
