در حریرِ پرده ی پر رازِ شب
گاه گوئی خواب میبینم
خویش را در بارگاه پرفروغ مهر
طرفه اندازِ شاد و خوش همگِن، کودکِ دلبند خود را
خندان و دست بر بازی، در چمنزارانِ پاک و روشن مهتاب میبینم
افسوس! روشناییهایِ دروغین
بر جبینِ شومیِ ایّام میبینم
بچه ها ی چیییییییز خییییییییلی جالب یادم اومد بگم براتون
من هفت،هشت ساله که بودم ی مدت طولانی بعضی شبا، مثلا شاید یکی دوشب درمیون توی خواب روحم به شیراز سفر میکرد،میرفتم پاسارگاد و تخته جمشید و....
جالب اینکه تا اونموقع من اصصصلا شیراز نرفته بودم و اونجاها رو ندیدم بودم تا 15 سالگی ک اولین بار رفتم و یاد خوابای بچگیم افتادم!!
اینقدر اونموقع ها میترسیدم و چون تو خواب میفهمیدم که خوابم و این هم روح منه که اومده اینجا، به بابام سفارش کردم که هروقت توخواب صداش زدم یا دسشو تکون دادم فوری بیدارم کنه...
بعد اون شب ک با بابلم بیدار شذم دیوه اون خوابارو نذیدم
خدا اایشالاهمه پدر و مادرها رو برای بچه هاشون حفظ کنه و سالم نگه داره.لعنتی چندماه پیشم خواب بابام رو دیده بودم ک توی خواب اتفاق بدی براش افتاده ،من از خانوادم دورم ،اونا هم هیچوقت اتفاق بدی بیوفته بمن نمیگن یا بعد چندوقت میگن.داشتم دیوونه میشدم از بیخبری ،خودمم از ترس خوابی ک دیده بودم جرات نمیکردم زنگ بزنم .همش با خودم میگفتم بیخبری خوش خبریه
