منم اوایل خیلی عشق این چیزا بودم به بیست پنج سال که رسیدم حس کردم صورتم دیگه شاداپی و صاف لودنشو از دست داده. اعتماد به نفسمم کم شده بود و بدون ارایش تا سر کوچه هم سختم بود برم.
یه روز گشتم تو سایتای مختلف ماسک های مختلف و روتین های پوستی و چیزای مفید برا پوستم...
دیگه یه روز با تموم لوازم ارایشام که بسته به جونم بودند خدافظی کردم و گذاشتمشون کنار و چسبیدم به رسیدگی به پوست و مژه و لب و ابرو...
الان پوستم حرف نداره.. مژه هام از ریمل انقدر کمپوشت و کوتاه شده بود که نگو، الان انقدر بلند و پر شدند که فقط میرم سر اینه و کلی کیفشونو میکنم
میرم مهمونی منی که کلی ارایش میکردم فقط ابرومو تمیز میکنم مرطوب کننده میزنم و رژ. تازه همه هم میگن چه پوست خوبی داری و تعریف میکنند.
خلاصه به نظرم این مواد شیمیایی رو بریز دور و به پوستت درمانی رسیدگی کن.
البته ببخشید عزیزم گفتم تجربمو بهت بگم شاید بدردت خورد