اصلاً نمیره سمتش، حتی ایشون صداش میزنه، پسرم توجه نمیکنه..
پدرشوهرم از اون دسته آدماییه که لج بچه رو درمیارن
نه از روی بدجنسی ها، کلاً شیوه‌ی محبت کردنش زورکی و لج‌درآره😩
نوه‌ی دختریشون هم که ۷ سالشه، همیشه از دستش فراریه و باهاش نمیسازه
حالا اون جیغ و داد میکنه و چنگ میزنه و به زور خودشو خلاص میکنه
اما پسر طفلک من هیچی نمیگه. ولی من و باباش میبینیم چقدر اذیت میشه
به زور دستشو میکشه بغلش میکنه، میخواد ببوسش این بچه خودشو جمع میکنه صورتشو هی دور میکنه ازش با یه التماسی به من نگاه میکنه جیگرم آب میشه! چیزی هم نمیتونم بگم چون هم بهشون برمیخوره، هم یه جوابی بهم میدن که حالمو خراب میکنه و خانوادگی جلوم گارد میگیرن
چکار کنم به نظرتون؟ رفتار درست چیه؟ هروقت قراره پدرشوهرمو ببینیم دچار اضطراب میشم، بعد از دیدار هم دچار عذاب‌وجدان به خاطر بچم..
