سلام
نمیدونم باید از کجا شروع کنم خیلی افسرده شدم
انگار دیگه هیچ امیدی تو زندگیم ندارم
زندگیم شده همش باب دل شوهرم
هرطوری ک اون دوست داره باید بشه
کادو بردن واس بقیه مخصوصا خواهربرادرش
طرز مهمونی دادنمون
رفت و آمدمون
حتی ی بارم نمیتونم کارایی ک خواهربرادرش باهام میکنن جبران کنم
میگه من برادر بزرگترشونم
از من انتظار دارن بیشتر واسشون خرج کنم
اصلا ب نظر و ناراحتی من اهمیت نمیده😔
درکت میکنم خودخواهی بدترین صقته چون هیچ وقت حاضر به تغییر هم نیستن
حق داری
منم مثل توام خسته شدم دیگه
پریشب سی نفر مهمون کرده من تک وتنها لایه بچه پدرم دراومد یه دستت دردنکنه هم نگفت
از اول همین کارو کروی؟؟؟چون شوهرمنم اینجوری بود یروز قاط زدم جلوش موندم خیلی دعوا ودلخوری شد الان دیگه یچیز من نخوام اونم نخواد یا نمیگیریم یا راضی میشه بگیره ...دیگه مرد روزهایی که از چیزی یا کاری بدم میومدم باید انجام میدادم...شغلشون چیه؟
منم براد شوهرام که هر دوشون از شوهرم بزرگترن مثل یه پدر پشتشن خیلی کمکش میکنن منم همیشه دعاشون میکنم چه اشکالی داره اگه شوهرت میتونه بزار زیادشون بزاره اینجوری زندگیتونم پر برکته
من قاطی هم کردم دعواهم کردم فایده نداره که نداره
اصلا نظرم مهم نیست
اونا واسشون مهم نیست ناراحتیه ما اما ما باید ب ناراحتی همه فکر کنیم
فقط هم بافامیلای خودش اونجوریه اجتماعی ولارجه
