هرچی سنم میره بالا فکر میکنم نیاز دارم کسی باهاش معاشرت دارم بهم احترام بذاره
و اینکه بی احترامی کنه واقعا میره رو مخم و دیوونم میکنه
کلا پدرم ادم بددهنو عصبی ای هست و دیگه نمیتونم تحمل کنم بی احترامیاشو در صورتی که من مث بچه های دهه شصتی حتی پامم جلوشون دراز نمیکنم. از طرفی مادرمم واقعا یه رفتارای تحقیر آمیز باهام داره.
اینا به کنار
در مورد دوستامم همینم
اگه دیر جواب بدن به پیامم یا اگه یه رفتارای خاصی ازشون ببینم.
واقعا نمیدونم چرا این قضیه انقدر برام مهم شده
زود رنج شدی عزیزم
مرنج و مرنجان
رو خودت کار کن
از کسی هم هیچ انتظار و توقعی نداشته باش
خیلی سخته ولی شدنیه
شخصیت مهر طلب داری
خانوم دكتر ،شما پزشك هستين؟؟
مجردی دختر
از کسی توقعی نداشته باش
تا وقتی از دیگران انتظار و توقع داری چیزی درست نمیشه...
این طبیعیه که ادما هرچی سنشون بیشتر میشه زودرنج تر میشن ولی اصلااا ویژگی خوبی نیست حتما کنترلش کن وگرنه تنهاتر میشی
مادربزرگ‌من روز به روز داره بدتر میشه😑
آره و تک فرزند فکر میکردم چون من احترام میذارم به طرفم اونم باید این کارو بکنه حالا توی کوچه خیابون نه ولی خانواده و دوستام ک نزدیکمن و میدونن من تا آخر باهاشون ارتباط دارم .مثلا دیدی یه همکلاسی یا همکار باشه آدم برا اینکه میدونه یه مدت زیاد طرف دوروبرشه سعی میکنه نگهش داره ولی واقعا اطراف من یه سری آدمن که از بی احترامی کردن لذت میبرن 😐نمیدونم چرا
