لطفا با احساس بخونید

یکسالی شده بود که تنهایی میومد کافه و مینشست اون کنج و مینوشت.منم اصلا نمیدونستم که دوست پسر یا نامزد داره یا نه شایدم متاهله.فقط تنها چیزی که میدونستم این بود که سخت عاشقش شده بودم.یک شب از همین شبای عاشقانه یواشکی شاملویی من تلفنش زنگ خورد و سراسیمه از کافه بیرون رفت بدون اینکه اصلا قهوه سرد شده اش را حساب کند.همه دفترچه ها و کتاب هایش روی میز جاگذاشت.بدون اینکه بخوام بخونمشون جمشون کردم و گذاشتم کنار تا فردا شب که میاد بهش بدم.

چند شب گذشت و نیومد.امکان نداشت این همه مدت کافه نیاد.

نه شماره ای داشتم ونه ادرسی.تنها نشونه ای که داشتم  ازش همون صندلی خالیه کنج کافه بود و شعرای روی دیوار که چند شبی بود عوض نشده بود.هربار چشمم میخورد بهش بغض گلومو فشار میداد.چند شبی بود که حواس پرت شده بودم و همش ی قهوه ترک برای اون میز کنج کافه میریختم.اصلا یادم نبود که نیست.

دوماهی گذشت و حتی نیومد وسایلش رو ببره.اون تلفن کی بود؟چی شد؟کجارفت؟

دیگه نتونستم طاقت بیارم رفتم کتاباشو گشتم که شاید ادرسی شماره ای باشه ولی نبود.تا اینکه دفارچه یادداشتش رو باز کردم و دومین صفحه اش رو خوندم:

عاشق پسری در کافه شدم که برایم قهوه ترک می آورد...

کسی‌ نیست ادامشو بخواد که براش‌تعریف‌کنم

☹️☹️چشمه قلمم خشک شد باش نمیگم

بعداز خوندن اون دفترچه یاداشت دنیا رو سرم خراب شد.همه چیز برام تیره و تار شده بود.چقدر حسرت اون روزارو خوردم.

کاش بهش گفته بودم که چقدر دوستش دارم.کاش گفته بودم که هر روز را به امید دیدنش غروب میکنم.کاش یک بار فقط یک بار دیگه میدیدمش تا بهش احساسمو بگم ولی افسوس که دیگه حسرت خوردن فایده ای نداشت.

هربار که به میز کنج کافه نگاه میکردم بیشتر دلتنگ میشدم،بیشتر میسوختم از اتشی که درونم افکنده بود.

هوای کافه برایم سنگین بود اشعار روی دیوار بر دلم سنگینی میکرد.بوی قهوه منو یاد چشمان و موهای سیاهش مینداخت و نفس کشید رو برا سخت میکرد.دیگه دستم به کار نمیرفت.موهای مشکی و مجعدش مدام جلو چشمام بود.بدون اینکه دلیلشو به صاحب کافه بگم از کافه رفتم.

مدتی افسرده و مات و مبهوت تو کوچه ها و خیابونا دنبالش گشتم ولی فایده ای نداشت.به هر کسی نگاه میکردم چهره زیبای اون دختر رو میدیدم و مثل دیوانه ها به سمتش میرفتم و تا به خودم میومدم میدیدم که اشتباه گرفتم.

من که دیگه از پیدا کردنش نا امید شده بودم سعی کردم که فراموشش کنم و توی اداره پست به عنوان نامه رسان مشغول به کار شدم...