عزیزم خدا در حدیث قدسی میفرمایند من نزد گمان بنده خودم هستم...
یعنی بنده خوش گمان به گمانش میرسه و کسی هم که گمان بد به خدا داشته باشه...
مگه او مهربان ترین، بی نیاز ترین، و تواناترین نیست؟! پس دادن وندادنش جز از سر لطف و حکمت و محبت ؟!
پیشنهاد میکنم برای آرامش دلت دعای سی و سوم صحیفه سجادیه را با معنی بخونید.
انشاءالله حاجت روا باشید.