استارتر جان. واقعا من با تک تک جملاتت اشک ریختم .حتی چای تو دهنم بود نمیتونستم قورتش بدم. و از اینکه این اتفاق شیرین برای پسرت افتاد خیلی خوشحالم. انشالله که تنش سالم باشه و عمرش با عزت باشه. مثل همین اتفاقی که برای پسرت افتاده بود برای شوهر من هم اتفاق افتاده بود. طوری بود که مجبور شدن خونشو تخلیه کنن و خون یکی دیگه رو بهش تزریق کنن.
منم ماجرامون رو تعریف میکنم.
شاید امیدی باشه برای یکی که مثل اون روزای ما چشم انتظار بود
پدرم از شبی که رسید بیمارستان یهو رفت تو کما. با اینکه آثار سوختگی فقط روی دستش بود.
بعد از بررسی متوجه شدن زبون و کل حلق و نای پدرم و پیشونیش با گاز بنزینی که تو اون حادثه بوده سوخته بود و کم کم عوارضش رو نشون داد فرداش که مادرم رفته بود دیدنش دکتر کلی آمادش کرده بود که این چهره موقته وقتی دید نترسه میگفت بدون اغراق صورتش اندازه یه تلویزیون بود لبش اندازه کدو یه چهره وحشتناک که مادرم حالش بد شده بود و بگذریم
بیمارستان سوانح سوختگی هم محیط ایزوله داره ما همه بیخبر بودیم هر روز تا ساعت ۱۱ صبح دکتر که وارد بیمارستان میشه ببینیمش و التماسش کنیم تا ببینیم پدرمون تو چه وضعیتیه. و هر روز یه خبر بد میشنیدیم. هر روز میگفتن امیدی نیست یکبار خونریزی معده میکرد یکبار رگهاش بسته میشد شاید تو چند روز اول بالای ۲۰ بار فقط رگهای دستشو عمل کردن که بهم نچسبه و خشک نشه ولی دستی وجود نداشت استخون خالی بود وضعیت عمومیش انقدر بد بود که مرتب عملهاش عقب میفتاد. خلاصه که برادرم از اون سر دنیا اومد دوماه پشت در بیمارستان عین یه بچه یتیم مینشست منتظر یه دکتری پرستاری کسی که فقط بگه الان زنده اس یا نه.
منم میخواستم یه مثال معجزه و یاس رو همزمان بیارم ولی یادآوریش برام سخته ولی فکر کردم شاید جاش باشه برای کسانی که اعتقاد ندارن.. پدر من سرطان در مرحله پیشرفته یا استیج 4 داشتن قطع امید.. ولی مادرم آنقدر انرژی و قدرت بهش داد و ما بچه هااا مثه پروانه دورش بودیم و با دعاهی مامانم، بدنش کاملا از سرطان پاک شد و 7 سال چکاپ مداوم و هیچ نشانه ای از سرطان نبود عشق پدرم به مادرم زنده نگهش داشت.ولی خوشی به پایان رسید مادرم وقتی تک تنها تو خونه بود سکته مغزی میکنه و به دلیل نرسیدن به موقع بیمارستان مرگ مغزی میشن. مامان که فوت کرد پدرم در عرض 2 ماه دقیق در یه تاریخ مشابه فوت میکنن علت مرگشون سرطان استخوان اعلام شد....بیماری برگشت در عرض 2 ماه.... نامیدی و از دست دادن مادرم امیدشو از بین برد...
استارتر عزیزم منم بچه کوچیک دارم و کامل درکت میکنم که چه زجری کشیدی ایشالا پسر گلت همیشه همیشه همیشه صحیح و سالم باشه و زیر سایه پدر و مادرش بزرگ بشه
خوشحالم برات عزیزم خدا خیلی بزرگ و بخشندس
دقیقا
همه این ها رو من تجربه کردم
وااای
که چه روزهای سختی پشت سر گذاشتم
بچه من و علی اصغر شش ماهه داد
منم همین طور که توی بیمارستان گریه می کردم برای عفونت ریه و تشنج و .... دخترم
یه خانمی گفت چی شده؟؟
ماجرا رو تعریف کردم
گفت بسپار به علی اصغر شش ماهه ،کم طاقته
زود حاجت و میده
دقیقا از همون شب به بعد حال دخترم دگرگون شد و در دو ،سه روز بعد مرخص شد
عزیزم اولین باره یه تاپیکو میخونم و اشک ریختم خیلی خوشحالم پسر نازت حالش خوبه ایشالا همیشه سالم و سلامت زیر سایه شما و باباش و در ناه خدا باشه..راستی شیراز زندگی مینی؟ اخه گفتی بیمارستان علی اصغر...واسه نی نی منم دعاکن سالم دنیا بیاد و با اومدنش منو باباشو از تنهایی نجات بده
