مرسی غزلک
اگه بدردتون خورد برام دعا کنید
خواهش عزیزم
منبعش کجا بوده؟
من چیزی ازش سر در نمیارم ؟؟؟ مگه قرمزا خطرناک نیس؟ پس چطور یه سری اش هم قرمزه هم سبزه؟
به نظر من هیچ روز خدا نحس نیست، این ما آدماییم که این چیزا برا خودمون درست میکنم. در ضمن کسی صد در صد نمیدونه انعقاد نطفه کی اتفاق میوفته فقط میشه نزدیکی رو کنترل کرد، که اگه اقدام.باشی باید یه روز در میان نزدیکی کنی که اونم باز معلوم نیس تو کدوم نزدیکی انعقاد اتفاق بیوفته
ایام منحوس یعنی چی؟ اگر کسی انعقاد نطفه داشته باشه چی میشه؟
دختر همسایه به نظر من بی خیال شو یعنی چی که روز نحس، مگه خدا روز نحس هم میافرینه، هر روز خدا یه معجزه هستش
میشه جواب منو بدین؟؟
نازلی 
در نهج البلاغه هست وقتی که علی ـ علیه السّلام ـ تصمیم گرفت به جنگ خوارج برود، اشعث بن قیس با عجله و شتابان آمد گفت یا علی حرکت نکنید و صبر کنید، برای این که یکی از خویشاوندان من منجم است یک حرفی دارد می‌خواهد به عرض شما برساند. حضرت فرمود بگو بیاید، آمد و گفت یا علی من در حساب‌های خودم به این جا رسیده‌ام، اگر شما الآن حرکت کنید، به جنگ بروید، قطعاً شکست می‌خورید و شما و اکثریت اصحاب کشته خواهند شد. حضرت فرمود: هر کسی تو را تصدیق کند قرآن را تکذیب کرده است. اصحاب من به نام خدا حرکت کنید. به خدا اعتماد و توکل کنید، علی رغم نظر این شخص، همین الآن حرکت کنید، و ما می‌دانیم که در هیچ جنگی حضرت علی به اندازه این جنگ فاتح نشده است.
این حدیث در وسائل است: عبد الملک بن اعین می آید خدمت امام صادق علیه السلام. عبد الملک برادر زراره است و خودش هم از راویان بزرگ و مرد عالمی است. او نجوم خوانده بود و به همین جهت به این چیزها عمل می کرد. کم کم احساس کرد برای خودش مصیبت درست کرده، مثلا از خانه بیرون می آید، یک وقت می بیند که امروز قمر در عقرب است، اگر بروم چنین خواهد شد، یک روز می بینید فلان ستاره از جلویش در آمد. کم کم خود بیچاره اش احساس کرد که دست و پایش به کلی بسته شده است. روزی آمد خدمت امام صادق علیه السلام و عرض کرد: یا ابن رسول الله! من به نجوم احکامی مبتلا شده ام. من کتابهایی در این زمینه دارم و کم کم احساس می کنم که مبتلا شده ام، اصلا گرفتار شده ام و تا به این کتابها مراجعه نکنم در هیچ کاری نمی توانم تصمیم بگیرم. تکلیف من چیست؟ امام صادق با تعجب فرمود: تو از اصحاب ما، تو راوی روایات ما به این چیزها عمل می کنی؟ ! بله یا ابن رسول الله. فرمود: الآن بلند شو برو منزل، به محض رسیدن، تمام این کتابها را آتش بزن، و دیگر نبینم که حتی به یک کلمه از این حرفها عمل کرده ای.
اعتقاد به سعد و نحس بودن ایام نیز از جمله خرافات در عصر جاهلیت بود که دین اسلام با آن مقابله و راه‌حل توکل را برای جلوگیری از آن ارائه کرد، ولی متأسفانه با وجود علم و دانش و پیشرفت تکنولوژی مدرن، امروزه این خرافه گریبانگیر مردم است. مثلاً در بین ایرانیان، این خرافه وجود دارد که هرکس سیزده بدر بیرون نرود، تا آخر سال بد و نحسی نصیب او میگردد. شهید مطهری در این زمینه میگوید: «اگر کتابهای سیره پیامبر اکرم(ص) را ـ اعم از کتب شیعه و سنی ـ مطالعه کنیم، چیزی از اینگونه موارد نمی‌بینیم، مثلاً در هیچ جا پیامبر(ص) نگفتهاند امروز دوشنبه است، برای مسافرت خوب نیست، امروز سیزده عید نوروز است، هرکس بیرون نرود، گردنش میشکند، آن هم از سیزده جا و نه یک جا» (مطهری، 1361ش، صص80و81). عقل و شرع به بی اثر بودن سعد و نحس ایام حکم میکند، اعتقاد به فال بد زدن کلاً جدا از فشار فرهنگی، نوعی حالت روانی نیز هست؛ یعنی هر قدر شخص بیشتر به سعد و نحس بودن ایام توجه داشته باشد، بیشتر منتظر عواقب آن است، یا دست کم، از امور زیادی پرهیز میکند و برای خویش محرومیت به بار میآورد. بنابراین، خود شخص است که با جدی گرفتن سعد و نحس بودن ایام، زندگی را بر خویش دشوار میکند، یا برعکس با بی توجهی به آن، زندگی آسان برای خود فراهم میآورد. مؤید این گفته روایت امام صادق(ع) است که فرمود: «اثر فال بد به دست شما است، اگر آن را سست گرفتی، سست است و اگر سخت گرفتی، سخت است و اگر کاملاً بیتوجهی کرده و برای آن اثری قائل نشدی، کاملاً بی اثر است» (کلینی، 1401ق).
آسمان آبی
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
13 ثانیه پیش
13 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
